ข้ามไปเนื้อหา

ศก

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: ศก. และ ศึก

ภาษาไทย

[แก้ไข]

รากศัพท์ 1

[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาเขมร សក់ (สก̍, ผม)

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์สก
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงsòk
ราชบัณฑิตยสภาsok
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/sok̚˨˩/(สัมผัส)
คำพ้องเสียงสก

คำนาม

[แก้ไข]

ศก

  1. ผม
    พระศกพระพุทธรูป
    หยักศก

รากศัพท์ 2

[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาสันสกฤต शक (ศก); "ศกะ" หมายถึง ศากยวงศ์แห่งพระพุทธองค์ เพราะการบอกปีในสังคมอินเดียแต่ก่อน นิยมนับตามพระชนมายุของกษัตริย์[1]

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์สก
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงsòk
ราชบัณฑิตยสภาsok
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/sok̚˨˩/(สัมผัส)
คำพ้องเสียงสก

คำนาม

[แก้ไข]

ศก

  1. ระบบการคำนวณนับเวลาเรียงลำดับกันเป็นปีโดยถือเอาเหตุการณ์ใดเหตุการณ์หนึ่งเป็นจุดเริ่มต้น ดังในคำว่า รัตนโกสินทรศก ซึ่งถือเอาปีเริ่มสร้างกรุงรัตนโกสินทร์เป็นจุดเริ่มต้น, บางทีก็ใช้เป็นคำย่อของศักราช
    พุทธศก
    คริสต์ศก
  2. คำเรียกปีหนึ่ง ๆ ของจุลศักราช เพื่อให้ทราบว่าเป็นปีที่ลงท้ายด้วย 1 2 ... หรือ 0 เช่น ถ้าลงท้ายด้วย 1 เรียกว่า เอกศก ลงท้ายด้วย 2 เรียกว่า โทศก ... ลงท้ายด้วย 0 เรียกว่า สัมฤทธิศก
  3. (ภาษาปาก) ปี
    ศกนี้
    ศกหน้า
    วันเถลิงศก

รากศัพท์ 3

[แก้ไข]

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์สอ-กอ
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงsɔ̌ɔ-gɔɔ
ราชบัณฑิตยสภาso-ko
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/sɔː˩˩˦.kɔː˧/(สัมผัส)

คำวิสามานยนาม

[แก้ไข]

ศก

  1. อักษรย่อของ ศรีสะเกษ

ดูเพิ่ม

[แก้ไข]

อ้างอิง

[แก้ไข]