ห่าน

ภาษาไทย

รากศัพท์

จากภาษาไทดั้งเดิม *haːnᴮ จากภาษาจีนยุคกลาง 雁 (MC ŋˠan^H); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩉ᩵ᩣ᩠ᨶ (ห่าน), ภาษาลาว ຫ່ານ (ห่าน), ภาษาไทลื้อ ᦠᦱᧃᧈ (ห่าน), ภาษาไทใหญ่ ႁၢၼ်ႇ (ห่าน), ภาษาพ่าเก ꩭꩫ် (หน์), ภาษาอาหม 𑜑𑜃𑜫 (หน์), ภาษาจ้วง hanq; เทียบภาษามอญ-เขมรดั้งเดิม *haan, ภาษาขมุดั้งเดิม *haːn

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ห่าน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	hàan
	ราชบัณฑิตยสภา	han
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/haːn˨˩/(ส)

คำนาม

ห่าน

1. ชื่อนกจำพวกเป็ดขนาดใหญ่หลายชนิด วงศ์ย่อย Anatinae ในวงศ์ Anatidae คอยาวกว่าคอเป็ดแต่สั้นกว่าคอหงส์ ทำรังบนพื้นดิน กินพืชและสัตว์น้ำขนาดเล็ก เช่น ห่านหัวลาย [Anser indicus (Latham)] เฉพาะห่านที่เลี้ยงตามบ้านที่ต้นตระกูลมาจากห่านเทาปากสีชมพู (A. anser Linn.)