กรรมาธิการ

ภาษาไทย

รากศัพท์

กรรม +‎ อธิการ

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์ {เสียงพยัญชนะซ้ำ}		กำ-มา-ทิ-กาน	กัน-มา-ทิ-กาน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	gam-maa-tí-gaan	gan-maa-tí-gaan
	ราชบัณฑิตยสภา	kam-ma-thi-kan	kan-ma-thi-kan
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kam˧.maː˧.tʰi˦˥.kaːn˧/(สัมผัส)	/kan˧.maː˧.tʰi˦˥.kaːn˧/(สัมผัส)

คำนาม

กรรมาธิการ

1. (กฎหมาย, เฉพาะไทย) บุคคลที่สภาผู้แทนราษฎรหรือวุฒิสภาเลือกและตั้งเป็นคณะกรรมาธิการ เพื่อกระทำกิจการ พิจารณาสอบสวน หรือศึกษาเรื่องใด ๆ อันอยู่ในอำนาจหน้าที่ของแต่ละสภา แล้วรายงานต่อสภา คณะกรรมาธิการมี 2 ประเภท คือ คณะกรรมาธิการสามัญ และคณะกรรมาธิการวิสามัญ คณะกรรมาธิการสามัญประกอบด้วยบุคคลซึ่งเป็นสมาชิกของสภาล้วน ๆ คณะกรรมาธิการวิสามัญประกอบด้วยบุคคลผู้เป็นสมาชิกและบุคคลที่มิได้เป็นสมาชิกของสภารวมกัน หรือบุคคลที่มิได้เป็นสมาชิกของสภาทั้งหมดที่สภาเลือกและตั้งเป็นคณะกรรมาธิการวิสามัญ