กุญแจ
ภาษาไทย
[แก้ไข]
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | กุน-แจ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gun-jɛɛ |
| ราชบัณฑิตยสภา | kun-chae | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kun˧.t͡ɕɛː˧/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1
[แก้ไข]ยืมโดยกึ่งเรียนรู้จากมาเลเซีย kunci, จากสันสกฤต कुञ्चिका (กุญฺจิกา) หรือบาลี กุญฺจิกา
คำนาม
[แก้ไข]กุญแจ
- เครื่องสำหรับใส่ประตูหน้าต่างเป็นต้น เพื่อยึดหรือสลักไม่ให้เปิดเข้าออกได้ เวลากดหรือไขออกมีเสียงลั่นดังกริ๊ก มีลูกไข เรียกว่า ลูกกุญแจ
คำพ้องความ
[แก้ไข]คำแปลภาษาอื่น
[แก้ไข]เครื่องสำหรับใส่ประตูหน้าต่างเป็นต้น
|
รากศัพท์ 2
[แก้ไข]แปลตรงตัวจากอังกฤษ clef ซึ่งมาจากละติน clāvis (“ลูกกุญแจ”)
คำนาม
[แก้ไข]กุญแจ
หมวดหมู่:
- สัมผัส:ภาษาไทย/ɛː
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 2 พยางค์
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษามาเลเซีย
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมโดยกึ่งเรียนรู้จากภาษามาเลเซีย
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษามาเลเซีย
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาสันสกฤต
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาบาลี
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- รายการที่มีกล่องคำแปล
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาดัตช์/t+
- ศัพท์ภาษาไทยที่แปลตรงตัวจากภาษาอังกฤษ
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาอังกฤษ
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาละติน
- th:ดนตรี