ปลา

ดูเพิ่ม: ปล้ำ และ ปูลา

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ปฺลา
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bplaa
	ราชบัณฑิตยสภา	pla
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/plaː˧/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *plaːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨸᩖᩣ (ปลา), ภาษาอีสาน ปา, ภาษาลาว ປາ (ปา), ภาษาไทลื้อ ᦔᦱ (ปา), ภาษาไทดำ ꪜꪱ (ปา), ภาษาไทใหญ่ ပႃ (ปา), ภาษาไทใต้คง ᥙᥣ (ปา), ภาษาอาหม 𑜆𑜠 (ปะ) หรือ 𑜆𑜡 (ปา), ภาษาจ้วง bya, ภาษาปู้อี byal, ภาษาแสก ปร๋า; เทียบภาษาเบดั้งเดิม *ɓaːᴬ¹, ภาษาไหลดั้งเดิม *hlaː, ภาษาลักเกีย phla⁵¹

คำนาม

ปลา (คำลักษณนาม ตัว)

1. ชื่อสัตว์น้ำเย็นมีกระดูกสันหลัง ร่างกายแบ่งเป็นส่วนหัว ลำตัว และหาง หายใจด้วยเหงือกยกเว้นปลาปอด มีครีบใช้ช่วยในการเคลื่อนไหวและทรงตัว บางชนิดมีเกล็ด บางชนิดไม่มี รูปร่างลักษณะขนาด และพฤติกรรมแตกต่างกันมากมาย กินทั้งพืชและสัตว์ พบในแหล่งน้ำทั่วไป

คำพ้องความ

ดูที่ อรรถาภิธาน:ปลา

คำแปลภาษาอื่น

ชื่อสัตว์น้ำชนิดหนึ่ง

• คำเมือง: ᨸᩖᩣ (nod) (ปลา)
• ดัตช์: vis (nl) ช. (วิส)
• ไทดำ: ꪜꪱ (blt) (ปา)
• ไทใหญ่: ပႃ (shn) (ปา)
• ฝรั่งเศส: poisson (fr) ช. (ปัวซ็อง)
• เยอรมัน: Fisch (de) ช.
• ลาว: ປາ (lo) (ปา)
• อังกฤษ: fish (en) (ฟิฌ)
• อุยกูร์: بېلىق (ug) (เบลีก̤)

รากศัพท์ 2

คำนาม

ปลา (คำลักษณนาม ตัว)

1. ชื่องูน้ำหลายชนิดในสกุล Enhydris และ Homalopsis วงศ์ Colubridae กินปลา เช่น สายรุ้ง [E. enhydris Schneider)] ปากกว้าง [H. buccata (Linn.)]