ดับ

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: ดบ., ดั๊บ, และ ดิบ

ภาษาไทย[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์ดับ
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงdàp
ราชบัณฑิตยสภาdap
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/dap̚˨˩/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ɗapᴰ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ດັບ (ดับ), ภาษาคำเมือง ᨯᩢ᩠ᨷ (ดับ), ภาษาไทลื้อ ᦡᧇ (ดับ), ภาษาไทดำ ꪒꪚꪾ (ดับ), ภาษาไทใหญ่ လပ်း (ลั๊ป), ภาษาพ่าเก ꩫပ် (นป์), ภาษาจ้วง ndaep, ภาษาแสก ดั๊บ

คำกริยา[แก้ไข]

ดับ (คำอาการนาม การดับ)

  1. สูญสิ้นไป
    วิญญาณดับ
    อนาคตดับ
  2. สิ้นแสง
    ไฟดับ
    เดือนดับ
  3. ทำให้สิ้นแสง
    ดับไฟ
  4. ทำให้สิ้น
    ดับกิเลส
    ดับทุกข์
  5. ทำให้ระงับ
    ดับโทสะ
    ดับโมโห
  6. หยุดหรือทำให้หยุด
    เครื่องดับ
    ดับเครื่อง
  7. (ภาษาปาก) ตาย (ด้วยอุบัติเหตุหรืออาชญากรรม)
    3 วันสงกรานต์ดับพุ่ง 188 ศพ เจ็บ 1,934 ราย

คำนาม[แก้ไข]

ดับ

  1. เรียกวันสิ้นเดือนตามจันทรคติ ว่า วันเดือนดับ

รากศัพท์ 2[แก้ไข]

คำนาม[แก้ไข]

ดับ

  1. คำกำกับชื่อปีในวิธีนับศักราชทางเหนือ ท้ายศกเป็นเลข 2 ตามศักราชโบราณแต่ตรงกับสัปตศกตามจุลศักราช

รากศัพท์ 3[แก้ไข]

คำนาม[แก้ไข]

ดับ

  1. (โบราณ) ลำดับ
    ดับนั้น จึงลูกเจ้าเหง้าขุนแลโหราจารย์ทั้งหลาย
    (ไตรภูมิ)