ธรรม
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาสันสกฤต धर्म (ธรฺม); เทียบภาษาบาลี ธมฺม
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ {เสียงพยัญชนะซ้ำ} | ทำ | [เสียงสมาส] ทำ-มะ- | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | tam | tam-má- |
ราชบัณฑิตยสภา | tham | tham-ma- | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /tʰam˧/(สัมผัส) | /tʰam˧.ma˦˥./ | |
คำพ้องเสียง | ทำ |
คำนาม[แก้ไข]
ธรรม
- คุณความดี
- เป็นคนมีศีลมีธรรม
- คำสั่งสอนในศาสนา
- แสดงธรรม
- ฟังธรรม
- หลักประพฤติปฏิบัติในศาสนา
- ปฏิบัติธรรม
- ประพฤติธรรม
- ความจริง
- ได้ดวงตาเห็นธรรม
- ความยุติธรรม, ความถูกต้อง
- เป็นธรรมในสังคม
- กฎ, กฎเกณฑ์
- กฎหมาย
- สิ่งทั้งหลาย, สิ่งของ
- เครื่องไทยธรรม
- คำประกอบท้ายคำที่เป็นนามธรรม เมื่อประกอบแล้วมีความหมายไม่ต่างไปจากคำศัพท์เดิม
- วัฒนธรรม
- อารยธรรม
- สมณศักดิ์พระราชาคณะ สูงกว่าชั้นเทพ ต่ำกว่าชั้นหิรัญบัฏ เรียกว่า ชั้นธรรม
- พระธรรมโกศาจารย์
- พระธรรมเจดีย์
ดูเพิ่ม[แก้ไข]
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาสันสกฤต
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาสันสกฤต
- สัมผัส:ภาษาไทย/am
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีคำพ้องเสียง
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 2 พยางค์
- อุปสรรคภาษาไทย
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่สะกดด้วย รร
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้