บ๊วย
ภาษาไทย[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | บ๊วย | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | búai |
| ราชบัณฑิตยสภา | buai | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /bua̯j˦˥/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว 梅 (bhuê5)
คำนาม[แก้ไข]
บ๊วย
- ชื่อไม้ต้นชนิด Myrica esculenta Buch.-Ham. ex D. Don. ในวงศ์ Myricaceae ผลกลม ผิวขรุขระ สุกสีแดงคล้ำ กินได้ รสเปรี้ยว ๆ หวาน ๆ, ส้มสา ก็เรียก
- ชื่อไม้ต้นชนิด Prunus mume Siebold. et Zucc. ในวงศ์ Rosaceae ผลกลมแบน มีขน ผลสุกสีเหลือง รสเปรี้ยวจัดและขม ดองเกลือแล้วกินได้
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว 尾 (bhuê2, “หาง; ปลาย; สุดท้าย”)
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
บ๊วย