ข้ามไปเนื้อหา

บ๊วย

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย

[แก้ไข]

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์บ๊วย
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงbúai
ราชบัณฑิตยสภาbuai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/bua̯j˦˥/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว (bhuê5)

คำนาม

[แก้ไข]

บ๊วย

  1. ชื่อไม้ต้นชนิด Myrica esculenta Buch.-Ham. ex D. Don. ในวงศ์ Myricaceae ผลกลม ผิวขรุขระ สุกสีแดงคล้ำ กินได้ รสเปรี้ยวหวาน ๆ, ส้มสา ก็เรียก
  2. ชื่อไม้ต้นชนิด Prunus mume Siebold. et Zucc. ในวงศ์ Rosaceae ผลกลมแบน มีขน ผลสุกสีเหลือง รสเปรี้ยวจัดและขม ดองเกลือแล้วกินได้

รากศัพท์ 2

[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว (bhuê2, หาง; ปลาย; สุดท้าย)

คำคุณศัพท์

[แก้ไข]

บ๊วย

  1. (ภาษาปาก) ที่สุดท้าย, ล้าหลังที่สุด
  2. (ภาษาปาก) แย่ที่สุด