สหกรณ์
ภาษาไทย
[แก้ไข]
รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมมาจากสันสกฤต सहकरण (สหกรณ, “การทำร่วมกัน”) หรือบาลี สหกรณ (“idem”); บัญญัติโดย พระราชวรวงศ์เธอ กรมหมื่นพิทยาลงกรณ์ เมื่อ พ.ศ. 2457
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | สะ-หะ-กอน | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sà-hà-gɔɔn |
| ราชบัณฑิตยสภา | sa-ha-kon | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /sa˨˩.ha˨˩.kɔːn˧/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]สหกรณ์
- องค์กรทางเศรษฐกิจและสังคมที่สมาชิกร่วมกันจัดตั้งขึ้นด้วยการลงหุ้นร่วมกันจัดการร่วมกันในการผลิต การจำหน่ายสินค้า หรือบริการตามความต้องการหรือผลประโยชน์อย่างเดียวกันของบรรดาสมาชิก สมาชิกแต่ละคนมีสิทธิ์ออกเสียงได้หนึ่งเสียงในการบริหารสหกรณ์ โดยไม่ขึ้นกับจำนวนหุ้นที่ถืออยู่
- สหกรณ์ออมทรัพย์
- สหกรณ์การเกษตร
- สหกรณ์โคนม
- (กฎหมาย) คณะบุคคลซึ่งร่วมกันดำเนินกิจการเพื่อประโยชน์ทางเศรษฐกิจและสังคม โดยช่วยตนเองและช่วยเหลือซึ่งกันและกัน และได้จดทะเบียนตามกฎหมาย