กุญแจ

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		กุน-แจ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	gun-jɛɛ
	ราชบัณฑิตยสภา	kun-chae
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kun˧.t͡ɕɛː˧/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

ยืมโดยกึ่งเรียนรู้จากภาษามาเลเซีย kunci, จากภาษาสันสกฤต कुञ्चिका (กุญฺจิกา) หรือภาษาบาลี กุญฺจิกา

คำนาม

กุญแจ

1. เครื่องสำหรับใส่ประตูหน้าต่างเป็นต้น เพื่อยึดหรือสลักไม่ให้เปิดเข้าออกได้ เวลากดหรือไขออกมีเสียงลั่นดังกริ๊ก มีลูกไข เรียกว่า ลูกกุญแจ

คำพ้องความ

• ประแจ

คำแปลภาษาอื่น

เครื่องสำหรับใส่ประตูหน้าต่างเป็นต้น

• คำเมือง: ᨠᩕᨧᩯ (nod) (กรแจ)
• ดัตช์: (ลูกกุญแจ) sleutel (nl) ช. (สเลอเติล), (แม่กุญแจ) slot (nl) ก. (สล็อต)
• ไทดำ: (ลูกกุญแจ) ꪄꪷꪄꪫ꪿ꪱ (blt) (ฃํฃว่า), (แม่กุญแจ) ꪄꪫ꪿ꪱ (blt) (ฃว่า)
• ไทลื้อ: ᦃᦶᦈ (ฃแจ)
• ไทใหญ่: ၵၢၵ်ႇသေႃး (shn) (ก่ากส๊อ̂)
• ลาว: ກະແຈ (lo) (กะแจ)
• อังกฤษ: (ลูกกุญแจ) key (en) (คี), (แม่กุญแจ) lock (en) (ล็อค)

รากศัพท์ 2

แปลตรงตัวจากภาษาอังกฤษ clef ซึ่งมาจากภาษาละติน clāvis (“ลูกกุญแจ”)

คำนาม

กุญแจ

1. (ดนตรี) เครื่องหมายกำหนดระดับเสียงตัวโน้ตตามหลักดนตรีสากล ปรกติเขียนไว้ซ้ายสุดของบรรทัด 5 เส้น