สาบาน

ภาษาไทย

รากศัพท์

ยืมมาจากบาลี สปน; เทียบสันสกฤต शपन (ศปน)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		สา-บาน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sǎa-baan
	ราชบัณฑิตยสภา	sa-ban
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/saː˩˩˦.baːn˧/(สัมผัส)

คำกริยา

สาบาน (คำอาการนาม การสาบาน)

1. กล่าวคำปฏิญาณโดยอ้างสิ่งศักดิ์สิทธิ์เป็นพยาน, ประเพณีเดิมจะต้องดื่มน้ำพระพุทธมนต์ น้ำเทพมนตร์ หรือ สุราผสมเลือดที่ผู้ร่วมกล่าวคำปฏิญาณกรีดให้หยดลงไปด้วย

   สาบานเป็นพี่น้องกัน

   เพื่อนร่วมสาบาน

2. (กฎหมาย) กล่าวคำปฏิญาณตามลัทธิศาสนาหรือจารีตประเพณีแห่งชาติของตนว่า จะให้การตามสัตย์จริง