ข้ามไปเนื้อหา

ส้อม

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย

[แก้ไข]

รูปแบบอื่น

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᩈᩬ᩶ᨾ (สอ้ม), เขิน ᩈᩬ᩶ᨾ (สอ้ม), ลาว ສ້ອມ (ส้อม); อาจร่วมเชื้อสายกับไทลื้อ ᦉᦸᧄᧉ (ส้อ̂ม, ปลูก), เขิน ᩈᩬ᩶ᨾ (สอ้ม, ปลูก), ไทใหญ่ သွမ်ႈ (ส้อ̂ม, ปลูก), ไทใต้คง ᥔᥩᥛᥲ (ส้อ̂ม, ปลูก), อาหม 𑜏𑜨𑜪 (สอ̂ํ, ปลูกข้าวกล้า)

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์
{ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น}
ซ็่อม
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงsɔ̂m
ราชบัณฑิตยสภาsom
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/sɔm˥˩/(สัมผัส)
คำพ้องเสียงซ่อม

คำนาม

[แก้ไข]

ส้อม

  1. เครื่องใช้จิ้มอาหารกิน, คู่กับ ช้อน (คำลักษณนาม คัน)
  2. เหล็ก 2-4 ง่าม ปลายแหลม ใช้แทงปลาเป็นต้น
  3. ไม้ไผ่ที่จักให้เป็นซี่ทำปลายซี่ให้แหลมสำหรับเสียบอ้อยที่ควั่นเป็นข้อ ๆ, เรียกอ้อยควั่นที่เสียบซี่ไม้ไผ่ปลายแหลมดังกล่าว ว่า อ้อยส้อม

คำสืบทอด

[แก้ไข]
  • เขมร: សម (สม)

คำกริยา

[แก้ไข]

ส้อม (คำอาการนาม การส้อม)

  1. ปาด เหลา หรือเจียน
    ส้อมงวงมะพร้าว

ดูเพิ่ม

[แก้ไข]