กน

ดูเพิ่ม: กน., กัน, กั่น, กั้น, กั๋น, กิน, กินี, กิ่น, กิ๋น, กึ๋น, กื๋น, กุน, กุ่น, กุ๊น, กูน, กู้น, ก่น, และ ก้น

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		กน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	gon
	ราชบัณฑิตยสภา	kon
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kon˧/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		กล

รากศัพท์ 1

คำนาม

กน

1. เรียกคำหรือพยางค์ที่มีตัว ญ ณ น ร ล ฬ สะกด ว่า มาตรากนหรือแม่กน

รากศัพท์ 2

คำกริยา

กน

1. (โบราณ) มัว, คอย, เฝ้า

   จะกนกินแต่น้ำตาอนาทร

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /kon/

คำกริยา

กน (คำอาการนาม ก๋ารกน หรือ ก๋านกน)

1. คน