ชาติ

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์ {เสียงพยัญชนะซ้ำ}		ชาด	[เสียงสมาส] ชา-ติ-	[เสียงสมาส] ชาด-ติ-
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	châat	chaa-dtì-	châat-dtì-
	ราชบัณฑิตยสภา	chat	cha-ti-	chat-ti-
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/t͡ɕʰaːt̚˥˩/(สัมผัส)	/t͡ɕʰaː˧.ti˨˩./	/t͡ɕʰaːt̚˥˩.ti˨˩./
คำพ้องเสียง แก้ไข		ชาด ชาต

รากศัพท์ 1

ยืมมาจากสันสกฤต जाति (ชาติ, “การเกิด”) หรือบาลี ชาติ (“การเกิด”)

คำนาม

ชาติ

1. การเกิด, กำเนิด, มักใช้ว่า ชาติเกิด หรือ ชาติกำเนิด

   ถ้าทำไม่ดีก็เสียชาติเกิด

2. ความมีชีวิตอยู่ตั้งแต่เกิดจนตาย

   สบายทั้งชาติ

3. เหล่ากอ, เทือกเถา, เผ่าพันธุ์

   ชาตินักรบ

   ชาติไพร่

ดูเพิ่ม

• ชาต
• ชาตะ

รากศัพท์ 2

ความหมาย "กลุ่มชน" พัฒนามาจากรากศัพท์ 1 เริ่มใช้งานภายในครึ่งแรกของพุทธศตวรรษที่ 24 ส่วนความหมาย "ชุมชนทางการเมืองของกลุ่มคนร่วมชาติ" เริ่มนิยมใช้งานตั้งแต่ราวทศวรรษ 2420

คำนาม

ชาติ

1. ประเทศ

   รู้คุณชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์

2. ประชาชนที่เป็นพลเมืองของประเทศ, ประชาชาติ ก็ว่า
3. กลุ่มชนที่มีความรู้สึกในเรื่องเชื้อชาติ ศาสนา ภาษา ประวัติศาสตร์ ความเป็นมา ขนบธรรมเนียมประเพณี และวัฒนธรรมอย่างเดียวกัน หรืออยู่ในปกครองรัฐบาลเดียวกัน

รากศัพท์ 3

คำนาม

ชาติ

1. ชนิด, จำพวก, ชั้น, หมู่
2. คำสกรรถ, คำเพิ่มข้างหลังของคำเดิม เมื่อเพิ่มแล้วความหมายคงเดิม หรือหมายถึงพวกหรือหมู่

   รสชาติ

   คชาชาติ

   มนุษยชาติ