ลุง

ดูเพิ่ม: ʼลัง, ลง, ลัง, ลิง, ลิ๊ง, ลึง, ลึ้ง, ลุ๊ง, และ ลูง่

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ลุง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	lung
	ราชบัณฑิตยสภา	lung
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/luŋ˧/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *luŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ລຸງ (ลุง), ภาษาไทลื้อ ᦟᦳᧂ (ลุง), ภาษาไทใหญ่ လုင်း (ลุ๊ง), ภาษาไทใต้คง ᥘᥧᥒᥰ (ลู๊ง), ภาษาจ้วง lungz, ภาษาจ้วงแบบหนง lungz, ภาษาแสก ลุ๊ง

คำนาม

ลุง (คำลักษณนาม คน)

1. พี่ชายของพ่อหรือแม่ หรือชายที่มีวัยไล่เลี่ยแต่แก่กว่าพ่อหรือแม่
2. คำเรียกชายที่ไม่รู้จักแต่มักจะมีอายุแก่กว่าพ่อหรือแม่

รากศัพท์ 2

ร่วมเชื้อสายกับภาษาจ้วง rungz (รุง, “ต้นลุง”), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง lungz (ลุง, “ต้นลุง”)

คำนาม

ลุง

1. กร่าง, ชื่อไม้ต้นขนาดกลางถึงขนาดใหญ่

รากศัพท์ 3

คำวิสามานยนาม

ลุง

1. (ภาษาปาก) คำตัดทอนของ พัทลุง