กรวย
ภาษาไทย
[แก้ไข]
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | กฺรวย | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gruai |
| ราชบัณฑิตยสภา | kruai | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /krua̯j˧/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1
[แก้ไข]ยืมมาจากเขมร ត្រួយ (ตฺรัวย, “หน่อ; กระทงกรวย”)
คำนาม
[แก้ไข]กรวย
- (เรขาคณิต) รูปตันมีลักษณะฐานกลมและแหลมเรียวไปโดยลำดับ
- ของมีรูปกลม กลวง ยาวเรียวแหลม
- ขนมชนิดหนึ่ง ทำด้วยแป้งข้าวเจ้า กะทิ น้ำตาลปีบ เป็นต้น หยอดในกรวยใบตอง
- กระทงมีฝาเป็นกรวยครอบ ข้างในใส่หมากหรือเมี่ยงสำหรับถวายพระอุปัชฌาย์และคู่สวดในการบวชนาค เรียกว่า กรวยอุปัชฌาย์ และกรวยคู่สวด
ลูกคำ
[แก้ไข]รากศัพท์ 2
[แก้ไข]ยืมมาจากเขมร ជ្រួយ (ชฺรัวย, “Casearia sp.”)
คำนาม
[แก้ไข]กรวย
- ชื่อไม้ต้นชนิด Horsfieldia irya (Gaertn.) Warb. ในวงศ์ Myristicaceae ขึ้นตามฝั่งน้ำลำคลอง ใบเป็นมันคล้ายใบจำปี แต่เรียวและนิ่มกว่า ดอกสีเหลือง ผลกลมเป็นพวงคล้ายมะไฟ
- ชื่อไม้พุ่มชนิด Casearia grewiifolia Vent. ในวงศ์ Flacourtiaceae ใบคล้ายชนิดแรกแต่ปลายป้อม มีขนมาก ขอบใบมีจักเล็ก ๆ เชื่อกันว่าเป็นยาสูบแก้ริดสีดวงจมูก
คำพ้องความ
[แก้ไข]รากศัพท์ 3
[แก้ไข]เทียบเขมร ពួយ (พัวย, “ขว้าง, พุ่ง (สิ่งที่ยาวและแหลม)”) (ซึ่งเป็นรากของไทย พวย)
คำกริยา
[แก้ไข]กรวย