คา

ดูเพิ่ม: คำ, ค่า, ค่ำ, ค้า, ค้ำ, และ ค๊า

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		คา
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kaa
	ราชบัณฑิตยสภา	kha
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kʰaː˧/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

ยืมมาจากจีนเก่า 枷 (OC *ɡa, *ɡal, *kraːl); ร่วมเชื้อสายกับลาว ຄາ (คา), ไทลื้อ ᦅᦱ (คา), แสก ค๊า，ภาษาจ้วงใต้ kaz/haz

คำนาม

คา

1. (โบราณ) เครื่องจำคอนักโทษ ทำด้วยไม้

คำกริยา

คา (คำอาการนาม การคา)

1. ค้างอยู่, ติดอยู่

   ข้าวคาปาก

   คาถ้วยคาชาม

คำกริยาวิเศษณ์

คา

1. ยังไม่พ้นไปจากที่นั้น ๆ

   ยืนคาประตู

   สุกคาต้น

   ตายคาที่

รากศัพท์ 2

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *ɣaːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨤᩣ (ฅา), ลาว ຄາ (คา), ไทลื้อ ᦆᦱ (ฅา), ไทใหญ่ ၶႃး (ข๊า), ไทใต้คง ᥑᥣᥰ (ฃ๊า), อาหม 𑜁𑜡 (ขา); เทียบไหลดั้งเดิม *Ciɦaː, สุ่ย yal，จ้วง haz（ฮา）

คำนาม

คา (คำลักษณนาม ต้น)

1. (หญ้า~) ชื่อหญ้าชนิด Imperata cylindrica (L.) P. Beauv. ในวงศ์ Gramineae ใบคาย แข็ง เอามากรองเป็นตับมุงหลังคา เหง้าใช้ทำยาได้