แฉลบ

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ฉะ-แหฺลบ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	chà-lɛ̀ɛp
	ราชบัณฑิตยสภา	cha-laep
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/t͡ɕʰa˨˩.lɛːp̚˨˩/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

คำกริยา

แฉลบ (คำอาการนาม การแฉลบ)

1. อาการของสิ่งแบน ๆ เคลื่อนเฉไปเฉมาไม่ตรงแนวทาง

   ว่าวแฉลบ

   ร่อนกระเบื้องให้แฉลบไปตามผิวน้ำ

คำกริยาวิเศษณ์

แฉลบ

1. อาการที่เคลื่อนเฉไปเฉมา ไม่ตรงแนวทาง

   นกบินแฉลบ

   รถวิ่งแฉลบ

รากศัพท์ 2

คำนาม

แฉลบ

1. ชื่อไม้ต้น 2 ชนิด ในสกุล Acacia วงศ์ Leguminosae คือ แฉลบขาว [A. harmandiana (Pierre) Gagnep.], กระถินพิมาน ก็เรียก และแฉลบแดง [A. leucophloea (Roxb.) Willd.] ช่อดอกกลม ฝักรูปเคียวสีน้ำตาลเข้ม มีเปลือกสีขาว

รากศัพท์ 3

คำนาม

แฉลบ (คำลักษณนาม ตัว)

1. ชื่อหอยทะเลกาบคู่ชนิด Placuna ephippium (Philipsson) ในวงศ์ Placunidae เปลือกแบนค่อนข้างกลม โค้งเล็กน้อยคล้ายอานม้า สีน้ำตาลเข้มหรือม่วงเข้ม, อานม้า ก็เรียก