กวาด
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *kwaːtᴰ, จากภาษาจีนเก่า 刮 (OC *kroːd); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ກວາດ (กวาด), ภาษาคำเมือง ᨠ᩠ᩅᩣ᩠ᨯ (กวาด), ภาษาไทลื้อ ᦦᦱᧆ (กฺวาด), ภาษาไทขาว ꪀꪫꪱꪒ, ภาษาไทใหญ่ ၵႂၢတ်ႇ (กฺว่าต), ภาษาอาหม 𑜀𑜄𑜫 (กต์), ภาษาจ้วง gvat, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง kvat/gvat; เป็นไปได้ว่าเกี่ยวข้องกับ กราด และ คราด
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | กฺวาด | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gwàat |
| ราชบัณฑิตยสภา | kwat | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kwaːt̚˨˩/(สัมผัส) | |
คำกริยา
[แก้ไข]กวาด (คำอาการนาม การกวาด)
- ทำให้เตียนหรือหมดฝุ่นละอองด้วยไม้กวาดเป็นต้น
- ทำให้ของเคลื่อนไปในทางเดียวกัน
- กวาดของลงจากโต๊ะ
- โดยปริยายหมายความว่า เอาไปให้หมดสิ้นเหมือนอย่างกวาด
- โจรกวาดทรัพย์สิน
- คลื่นสึนามิกวาดคนและสิ่งของลงทะเล
- เอายากวาดป้ายที่โคนลิ้น เรียกว่า กวาดยา
คำเกี่ยวข้อง
[แก้ไข]คำเกี่ยวข้อง
คำแปลภาษาอื่น
[แก้ไข]คำนาม
[แก้ไข]กวาด