บัว
ภาษาไทย
[แก้ไข]รูปแบบอื่น
[แก้ไข]- (เลิกใช้) บวว
รากศัพท์
[แก้ไข]ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน บัว, ภาษาลาว ບົວ (บ็ว), ภาษาคำเมือง ᨷ᩠ᩅᩫ (บว็), ภาษาเขิน ᨷ᩠ᩅᩫ (บว็), ภาษาไทลื้อ ᦷᦢ (โบ), ภาษาไทดำ ꪚꪺ (บัว), ภาษาไทใหญ่ မူဝ် (มูว), ဝူဝ် (วูว), ภาษาไทใต้คง ᥛᥨᥝ (โมว), ภาษาพ่าเก မုဝ် (มุว์), ภาษาอาหม 𑜈𑜥 (บู)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | บัว | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | buua |
| ราชบัณฑิตยสภา | bua | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /bua̯˧/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]บัว
- ชื่อเรียกไม้น้ำหลายชนิดหลายสกุลในวงศ์ Nymphaeaceae คือ สกุล Nelumbo ใบ เป็นแผ่นกลม ขอบเรียบ ก้านใบและก้านดอกแข็ง มีตุ่มหนาม ชูใบและดอกขึ้นพ้นผิวน้ำ
- ส่วนประกอบ ทางสถาปัตยกรรมที่ทำเป็นรูปกลีบบัวติดอยู่ บนหัวเสา
- ลวดบัว
ลูกคำ
[แก้ไข]ภาษาชอง
[แก้ไข]คำนาม
[แก้ไข]บัว
- บัว (พืชดอก)