อาทิตย์

ภาษาไทย

รูปแบบอื่น

• อาทิตย
• (เลิกใช้) อาทิศ

รากศัพท์

จากภาษาสันสกฤต आदित्य (อาทิตฺย); เทียบภาษาบาลี อาทิจฺจ

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		อา-ทิด
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	aa-tít
	ราชบัณฑิตยสภา	a-thit
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/ʔaː˧.tʰit̚˦˥/(สัมผัส)

คำวิสามานยนาม

อาทิตย์

1. (พระ~) “เชื้ออทิติ” คือ เทวดาพวกหนึ่งซึ่งเป็นลูกนางอทิติผู้เป็นชายาพระกัศยปประชาบดี เทวดาพวกนี้มีจำนวนกล่าวไว้ต่างกัน บ้างว่ามี 5 องค์ บ้างว่ามี 7 องค์ บ้างว่ามี 12 องค์ ได้แก่ อินทราทิตย์ (พระอินทร์) วรุณาทิตย์ (พระพิรุณ) ฯลฯ สูรยาทิตย์ (พระอาทิตย์ที่ส่องโลก)
2. (พระ~) ชื่อเทวดาพระเคราะห์ คือ สูรยาทิตย์
3. (โหราศาสตร์) (พระ~) ชื่อเทวดาองค์หนึ่งในนิยาย, ในตำรานพเคราะห์นับเอาเป็นดาวพระเคราะห์ที่ 1
4. (ดาราศาสตร์) (พระ~, ดวง~) ดาวฤกษ์ซึ่งเป็นศูนย์กลางของระบบสุริยจักรวาล มีดาวเคราะห์บริวาร 8 ดวง

คำนาม

อาทิตย์

1. (วัน~) ชื่อวันที่ 1 ของสัปดาห์ (นับแบบไทย) (คำลักษณนาม วัน)
2. (ภาษาปาก) สัปดาห์ (คำลักษณนาม อาทิตย์)

   ไม่ว่างตลอดอาทิตย์

3. (ดาราศาสตร์, ภาษาปาก) (ดวง~) ดาวฤกษ์ (ของระบบอื่น ๆ) (คำลักษณนาม ดวง)

คำพ้องความ

(ดาวฤกษ์ของสุริยจักรวาล, ชื่อวัน): ดูที่ อรรถาภิธาน:อาทิตย์

ดูเพิ่ม

• (วันของสัปดาห์) (วัน~) อาทิตย์, จันทร์, อังคาร, พุธ, พฤหัสบดี, ศุกร์, เสาร์ ^{(หมวดหมู่:ภาษาไทย:วันของสัปดาห์)}