อาทิตย์

ภาษาไทย

รูปแบบอื่น

• (เลิกใช้) อาทิศ
• อาทิตย

รากศัพท์

จากภาษาสันสกฤต आदित्य (อาทิตฺย); เทียบภาษาบาลี อาทิจฺจ

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		อา-ทิด
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	aa-tít
	ราชบัณฑิตยสภา	a-thit
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/ʔaː˧.tʰit̚˦˥/

คำนาม

อาทิตย์

1. (พระ~, ดวง~) ดาวฤกษ์ซึ่งเป็นศูนย์กลางของระบบสุริยจักรวาล มีดาวเคราะห์บริวาร 8 ดวง (คำลักษณนาม ดวง)
2. (ภาษาปาก) สัปดาห์ (คำลักษณนาม อาทิตย์)

   ไม่ว่างตลอดอาทิตย์

คำพ้องความ

(ดาวฤกษ์): ดูที่ อรรถาภิธาน:อาทิตย์

คำวิสามานยนาม

อาทิตย์

1. (พระ~) “เชื้ออทิติ” คือ เทวดาพวกหนึ่งซึ่งเป็นลูกนางอทิติผู้เป็นชายาพระกัศยปประชาบดี เทวดาพวกนี้มีจำนวนกล่าวไว้ต่างกัน บ้างว่ามี 5 องค์ บ้างว่ามี 7 องค์ บ้างว่ามี 12 องค์ ได้แก่ อินทราทิตย์ (พระอินทร์) วรุณาทิตย์ (พระพิรุณ) ฯลฯ สูรยาทิตย์ (พระอาทิตย์ที่ส่องโลก)
2. (พระ~) ชื่อเทวดาพระเคราะห์ คือ สูรยาทิตย์
3. (พระ~) (โหราศาสตร์) ชื่อเทวดาองค์หนึ่งในนิยาย, ในตำรานพเคราะห์นับเอาเป็นดาวพระเคราะห์ที่ 1
4. (วัน~) ชื่อวันที่ 1 ของสัปดาห์ (นับแบบไทย)

คำพ้องความ

(ชื่อวัน): ดูที่ อรรถาภิธาน:อาทิตย์

ดูเพิ่ม

• (วันของสัปดาห์); อาทิตย์, จันทร์, อังคาร, พุธ, พฤหัสบดี, ศุกร์, เสาร์