ขวาน

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ขฺวาน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kwǎan
	ราชบัณฑิตยสภา	khwan
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kʰwaːn˩˩˦/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *xwaːnᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຂວານ (ขวาน), ภาษาไทลื้อ ᦧᦱᧃ (ฃฺวาน) หรือ ᦃᦱᧃ (ฃาน), ภาษาไทดำ ꪄꪫꪱꪙ (ฃวาน), ภาษาไทใหญ่ ၵႂၢၼ် (กฺวาน) หรือ ၶႂၢၼ် (ขฺวาน), ภาษาอาหม 𑜁𑜃𑜫 (ขน์), ภาษาจ้วง van, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง kvan

คำนาม

ขวาน

1. เครื่องมือสำหรับตัด ฟัน ผ่า ถากไม้ ทำด้วยเหล็ก มีสันหนาใหญ่, ถ้าบ้องที่หัวบิดได้สำหรับตัดและถาก เรียกว่า ขวานโยน, ขวานปูลู หรือ ขวานปุลู ก็เรียก, ถ้าด้ามสั้น สันหนา มีบ้องยาวตามสันเป็นเครื่องมือของช่างไม้ ใช้ตัด ถาก ฟัน เรียกว่า ขวานหมู, ถ้าด้ามยาว ใบขวานใหญ่ เรียกว่า ขวานผ่าฟืน
2. หมอนที่ทำหน้าตัดเป็นรูปสามเหลี่ยมคล้ายขวาน ใช้อิง เรียกว่า หมอนขวาน

รากศัพท์ 2

คำนาม

ขวาน

1. ชื่อหอยน้ำจืดกาบคู่ชนิดหนึ่งในสกุล Corbicula วงศ์ Corbiculidae กาบคล้ายรูปสามเหลี่ยม ผิวเรียบ พบตามแม่น้ำและทะเลสาบทั่วไป