ข้ามไปเนื้อหา

เซ็น

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: เซน และ เซ่น

ภาษาไทย

[แก้ไข]

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์เซ็น
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงsen
ราชบัณฑิตยสภาsen
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/sen˧/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

[แก้ไข]

ยืมมาจากญี่ปุ่น (ぜん) (zen), จากจีนยุคกลาง (MC dzyen), ย่อมาจาก 禪那 (MC dzyen na), จากสันสกฤต ध्यान (ธฺยาน); ร่วมรากกับ ฌาน

สะกดตามพจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน/หลักเกณฑ์ของราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2535/สำนักงานราชบัณฑิตยสภา พ.ศ. 2561

รูปแบบอื่น

[แก้ไข]

คำวิสามานยนาม

[แก้ไข]

เซ็น

  1. นิกายหนึ่งในพระพุทธศาสนาฝ่ายมหายาน แพร่หลายในญี่ปุ่น เป็นการปฏิบัติธรรมเพื่อให้บรรลุความรู้แจ้งอย่างฉับพลัน โดยการทำสมาธิและใช้ปัญญาขบคิดปริศนาธรรม

รากศัพท์ 2

[แก้ไข]

คำนาม

[แก้ไข]

เซ็น

  1. ไม้ที่สอดเข้ากับลูกตั้งเรือนฝากระแชงอ่อนหรือฝาขัดแตะ

คำกริยา

[แก้ไข]

เซ็น (คำอาการนาม การเซ็น)

  1. เย็บแบบด้วยดอกไม้หรือใบไม้ให้เป็นแถบยาว เพื่อใช้ตกแต่งประดับโครงประทุนคลุมผ้าไตรเป็นต้น, สวน ก็ว่า

รากศัพท์ 3

[แก้ไข]

ยืมมาจากอังกฤษ sign

คำกริยา

[แก้ไข]

เซ็น (คำอาการนาม การเซ็น)

  1. (ภาษาปาก) ลงลายมือชื่อ
    เซ็นชื่อ
  2. (ภาษาปาก) ซื้อโดยค้างชำระเงินและผู้ขายลงบัญชีไว้เป็นหลักฐาน
    เซ็นค่าก๋วยเตี๋ยวไว้ก่อน
ลูกคำ
[แก้ไข]
คำพ้องความ
[แก้ไข]

รากศัพท์ 4

[แก้ไข]

ร่วมเชื้อสายกับไทใหญ่ သဵၼ် (เสน), อาหม 𑜏𑜢𑜃𑜫 (สิน์)

คำกริยา

[แก้ไข]

เซ็น

  1. (ร้อยกรอง) กระเซ็น, กระจัดกระจาย