แป

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		แป
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bpɛɛ
	ราชบัณฑิตยสภา	pae
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/pɛː˧/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *pɛːᴬ²; ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขิน ᨸᩯ (แป), ภาษาอีสาน แป, ภาษาลาว ແປ (แป), ภาษาไทลื้อ ᦶᦔ (แป), ภาษาไทใหญ่ ပႄ (แป), ภาษาพ่าเก ပေ (เป), ภาษาอาหม 𑜆𑜦𑜧 (เป)

คำนาม

แป

1. ส่วนหนึ่งของโครงสร้างหลังคา วางอยู่บนโครงสร้างอื่น ๆ ได้แก่ จันทัน ปลายเต้า เสาตุ๊กตา ปลายขื่อ และปลายขื่อประธาน ทำหน้าที่รับกลอนหรือรับเครื่องมุงโดยตรง

คำคุณศัพท์

แป

1. เรียกด้านเรือนตามยาว ว่า ด้านแป

รากศัพท์ 2

คำคุณศัพท์

แป

1. เรียกมือที่พิการ นิ้วกำเข้าไม่ได้ ว่า มือแป, เรียกตีนที่พิการ นิ้วงอเข้าไม่ได้ ต้องเดินตะแคง ๆ ว่า ตีนแป

รากศัพท์ 3

เทียบภาษาไทขาว [ศัพท์?] (“ย่อย, แตกออก”)

คำคุณศัพท์

แป

1. ย่อย, แบน, ในคำว่า เงินแป

ภาษาเลอเวือะตะวันตก

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /pɛ/

คำนาม

แป

1. มะม่วง

ภาษาเลอเวือะตะวันออก

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /pɛ/

คำนาม

แป

1. มะม่วง