ข้ามไปเนื้อหา

ใบ

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: ใบ้

ภาษาไทย

[แก้ไข]

รูปแบบอื่น

[แก้ไข]
  • (เลิกใช้) ไบ

รากศัพท์

[แก้ไข]

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *ɓaɰᴬ; ร่วมเชื้อสายกับลาว ໃບ (ใบ), ไทลื้อ ᦺᦢ (ไบ), ไทดำ ꪻꪚ (ใบ), ไทใหญ่ မႂ် (ใม) หรือ ဝႂ် (ใว), อาหม 𑜈𑜧 (บว์), 𑜈𑜨𑜧 (บอ̂ว์), 𑜉𑜧 (มว์), หรือ 𑜉𑜨𑜧 (มอ̂ว์), จ้วง mbaw, แสก เบ๋อ; เทียบเบดั้งเดิม *ɓəːᴬ², ไหลดั้งเดิม *ɓɯː

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ใบ
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงbai
ราชบัณฑิตยสภาbai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/baj˧/(สัมผัส)

คำนาม

[แก้ไข]

ใบ (คำลักษณนาม ใบ)

  1. ส่วนของพืชที่ติดอยู่กับกิ่งหรือลำต้น โดยมากมีลักษณะเป็นแผ่นแบนรูปร่างต่าง ๆ กัน มีก้านใบหรือไม่มีก็ได้ มักมีสีเขียว
  2. สิ่งที่ทำด้วยผืนผ้าเป็นต้น สำหรับขึงที่เสากระโดงเพื่อรับลม
  3. แผ่นเอกสารหรือหนังสือสำคัญต่าง ๆ
    ใบขับขี่
    ใบทะเบียน
  4. เรียกของที่เป็นแผ่น ๆ
    ใบหนังสือ
    ใบมีด
    ใบหู
    ทองใบ

คำแปลภาษาอื่น

[แก้ไข]

คำลักษณนาม

[แก้ไข]

ใบ

  1. ใช้เรียกผลไม้ ภาชนะ เครื่องใช้บางอย่าง หรือแผ่นเอกสาร
    มะม่วง 2 ใบ
    ถ้วย 3 ใบ
    ตู้ 4 ใบ
    ใบขับขี่ 5 ใบ

ภาษาคำเมือง

[แก้ไข]

คำนาม

[แก้ไข]

ใบ

  1. อีกรูปหนึ่งของ ᨷᩱ (ไบ)