ไอ

ดูเพิ่ม: ไอ้ และ ไอ๋

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ไอ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	ai
	ราชบัณฑิตยสภา	ai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/ʔaj˧/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ໄອ (ไอ), ภาษาไทใหญ่ ဢၢႆ (อาย), ภาษาอาหม 𑜒𑜩 (อย์)

คำนาม

ไอ

1. สิ่งที่มีลักษณะอย่างควัน ลอยออกมาจากของที่ถูกความร้อนทำให้ระเหย

รากศัพท์ 2

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ʔajᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩋᩱ (ไอ), ภาษาลาว ໄອ (ไอ), ภาษาไทลื้อ ᦺᦀ (ไอ), ภาษาไทดำ ꪼꪮ (ไอ), ภาษาไทใหญ่ ဢႆ (ไอ), ภาษาไทใต้คง ᥟᥭ (อัย), ภาษาอ่ายตน ဢႝ (อย์), ภาษาอาหม 𑜒𑜩 (อย์), ภาษาจ้วง ae, ภาษาแสก ไอ๋

คำกริยา

ไอ (คำอาการนาม การไอ)

1. (อกรรม) อาการที่ลมพุ่งขึ้นมาจากปอดโดยแรง เพื่อขับสิ่งที่อาจเป็นอันตรายออกมา ทำให้เกิดเสียงพิเศษจากลำคอ

คำแปลภาษาอื่น

มีลมพุ่งขึ้นมาจากปอดโดยแรง

• คำเมือง: ᩋᩱ (nod) (ไอ)
• ดัตช์: hoesten (nl) (ฮูสเตอน์)
• ไทใหญ่: ဢႆ (shn) (ไอ)
• ลาว: ໄອ (lo) (ไอ)
• สเปน: toser (es) (โตเซร์)
• อังกฤษ: cough (en) (คอฟ)

รากศัพท์ 3

ยืมมาจากภาษาอังกฤษ i (ไอ, “ชื่อเรียกอักษร I”)

คำนาม

ไอ

1. ชื่อตัวอักษรในอักษรละติน I/i

ดูเพิ่ม

• (ชื่อตัวอักษรในอักษรละติน) ตัวอักษร; เอ, บี, ซี, ดี, อี, เอฟ, จี, เอช / เฮช, ไอ, เจ, เค, แอล, เอ็ม, เอ็น, โอ, พี, คิว, อาร์, เอส, ที, ยู, วี, ดับเบิลยู / ดับบลิว, เอกซ์ / เอ็กซ์, วาย, แซด / ซี