ข้ามไปเนื้อหา

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
U+0E17, ท
THAI CHARACTER THO THAHAN

[U+0E16]
Thai
[U+0E18]
ดูเพิ่ม: ท., ทิ, ที, ที่, ทุ, ทู, และ ทู่

ภาษาร่วม

[แก้ไข]

การออกเสียง

[แก้ไข]

ตัวอักษร

[แก้ไข]

  1. พยัญชนะในอักษรไทย ใช้แทนเสียง /tʰ/ หรือเสียงที่ใกล้เคียงเช่น /d/ (ของอินเดีย), /θ/, /tʼ/

ภาษาไทย

[แก้ไข]
วิกิพีเดียภาษาไทยมีบทความเกี่ยวกับ:
Wikipedia

รากศัพท์ 1

[แก้ไข]

รูปแบบอื่น

[แก้ไข]
  • (รหัสมอร์ส) -..--
  • (อักษรเบรลล์)
  • (ภาษามือ) TH (เทียบเท่า ASL: TH)

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ทอทอ-ทะ-หาน
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงtɔɔtɔɔ-tá-hǎan
ราชบัณฑิตยสภาthotho-tha-han
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/tʰɔː˧/(สัมผัส)/tʰɔː˧.tʰa˦˥.haːn˩˩˦/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง

ตัวอักษร

[แก้ไข]

  1. พยัญชนะตัวที่ 23 เรียกว่าทหาร เป็นอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น ประมาท บท ธาตุบิสมัท, ใช้ประสมกับตัว อ่านเป็นเสียง ในคำบางคำ เช่น ทราบ แทรก ทรง และในคำบางคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต เช่น ทรัพย์ อินทรีย์ มัทรี, ที่อ่านเป็นเสียงเดิมคือ ทร (ไม่ใช่ ซ) ก็มี เช่น ภัทรบิฐ

รากศัพท์ 2

[แก้ไข]

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ทะ
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิง
ราชบัณฑิตยสภาtha
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/tʰaʔ˦˥/(สัมผัส)

คำนาม

[แก้ไข]

  1. ใช้เป็นคำนำหน้านาม แปลว่า คน, ผู้