มาน

ดูเพิ่ม: ม่าน และ ม๊าน

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		มาน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	maan
	ราชบัณฑิตยสภา	man
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/maːn˧/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		มาร มาลย์

รากศัพท์ 1

คำนาม

มาน

1. ชื่อโรคจำพวกหนึ่ง เกิดได้หลายสาเหตุ เช่น มีถุงน้ำเกิดที่เยื่อบุช่องท้อง การอุดกั้นหลอดเลือดดำหรือทางเดินของน้ำเหลือง ตับแข็ง ลิ้นหัวใจพิการ ไตอักเสบเรื้อรัง ทำให้มีน้ำสีเหลืองใสอยู่ในช่องท้อง อาจมีเพียงเล็กน้อยหรือมากถึง 15-20 ลิตร เป็นเหตุให้หน้าท้องโป่งพองจนเห็นได้ชัด น้ำหนักเพิ่ม แน่นท้อง ท้องผูก เบื่ออาหาร หายใจลำบาก เท้าบวม เป็นต้น

คำประสม

• ท้องมาน

 

รากศัพท์ 2

ยืมมาจากภาษาสันสกฤต मान (มาน, “ความถือตัว”) หรือภาษาบาลี มาน (“ความถือตัว”)

คำนาม

มาน

1. ความถือตัว

ดูเพิ่ม

• มานะ

รากศัพท์ 3

แผลงมาจาก มน, จากภาษาสันสกฤต मन (มน, “ใจ”) หรือภาษาบาลี มน (“ใจ”)

คำนาม

มาน

1. (ร้อยกรอง) ใจ, ดวงใจ

   ดวงมาน

รากศัพท์ 4

ยืมมาจากภาษาเขมรเก่า មាន (มาน, “มี”)

คำกริยา

มาน

1. (ร้อยกรอง, สกรรม) มี

   มานพระบัณฑูร

รากศัพท์ 5

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ມານ (มาน), ภาษาไทลื้อ ᦙᦱᧃ (มาน), ภาษาไทใหญ่ မၢၼ်း (ม๊าน), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง mat (มาด) (เช่น mat lug, มาดลูก, "ตั้งท้อง")

คำกริยา

มาน

1. (โบราณ) ตั้งท้อง

   มานลูก

   ข้าวมาน

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /maːn˧˧/

คำกริยา

มาน (คำอาการนาม ก๋ารมาน หรือ ก๋านมาน)

1. (อกรรม, สกรรม) อีกรูปหนึ่งของ ᨾᩣ᩠ᨶ (มาน)