ตบ

ดูเพิ่ม: ตับ, ตั๊บ, ตีบ, ตื้บ, ตูบ, และ ตฺีบ

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ตบ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	dtòp
	ราชบัณฑิตยสภา	top
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/top̚˨˩/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

คำนาม

ตบ

1. ชื่อไม้น้ำในวงศ์ Pontederiaceae มี 2 ชนิด คือ ชนิด Monochoria hastata (L.) Solms ขึ้นตามท้องนาที่แฉะและน้ำนิ่ง ดอกสีน้ำเงิน ยอดอ่อนและดอกกินได้, คำสุภาพเรียกว่า ผักสามหาว, และชนิด Eichhornia crassipes (C. Martius) Solms-Laub. ขึ้นตามลำน้ำทั่วไป ดอกสีม่วงอ่อน เรียกว่า ผักตบชวา

รากศัพท์ 2

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *tɤpᴰ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຕົບ (ต็บ), ภาษาคำเมือง ᨲᩫ᩠ᨷ (ต็บ), ภาษาไทใหญ่ တူပ်း (ตู๊ป), ภาษาจ้วง dop หรือ doep

คำกริยา

ตบ (คำอาการนาม การตบ)

1. เอาฝ่ามือหรือของแบน ๆ เป็นต้นตีอย่างแรง

   ตบหน้า

   ตบลูกเทนนิส

2. เอาฝ่ามือแตะเบา ๆ ด้วยความเอ็นดู

   ตบหัวเด็ก

3. (ภาษาปาก) หมุนพวงมาลัยอย่างรวดเร็วเพื่อให้รถเปลี่ยนทางวิ่งในทันที

   ถ้าเขาไม่รีบตบซ้ายทันทีมีหวังชนกันแหลก

คำแปลภาษาอื่น

เอาฝ่ามือหรือของแบน ๆ เป็นต้นตีอย่างแรง

• คำเมือง: ᨲᩫ᩠ᨷ (nod) (ต็บ)
• ไทใหญ่: တူပ်း (shn) (ตู๊ป)
• ลาว: ຕົບ (lo) (ต็บ)
• อังกฤษ: slap (en) (สแลป)

คำสืบทอด

• → ญัฮกุร: ต็อบ

รากศัพท์ 3

แผลงมาจาก ตก, ตัดมาจาก ตกรางวัล

คำกริยา

ตบ (คำอาการนาม การตบ)

1. (ภาษาปาก) ให้เพื่อตอบแทนความดีความชอบ

   กระทรวงการคลังเสนอ ครม. ตบโบนัสปลัดกระทรวงคนละ 5 แสนบาท

   เขาทำงานดีมาก เจ้านายเลยตบรางวัลให้เป็นพิเศษ

อ้างอิง

• ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 2 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. กรุงเทพฯ : ยูเนียนอุลตร้าไวโอเร็ต, 2552. หน้า 49.
• ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 3 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. กรุงเทพฯ : ยูเนียนอุลตร้าไวโอเร็ต, 2554. หน้า 50.