ไทย

ภาษาไทย

รากศัพท์ 1

แผลงมาจาก ไท (“กลุ่มชาติพันธุ์ไท; อิสระ”) โดยเติม ย เนื่องจากเคยเชื่อว่ามาจากภาษาบาลี เทยฺย (รากศัพท์ 2) ซึ่งประกาศใช้ในการเปลี่ยนชื่อประเทศ ในสมัยรัฐบาล จอมพล ป. ; ดูรากศัพท์และคำร่วมเชื้อสายที่ ไท

รูปแบบอื่น

• (เลิกใช้) ไท, ไทย์

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ไท
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	tai
	ราชบัณฑิตยสภา	thai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/tʰaj˧/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		ไท
ไฟล์เสียง

คำวิสามานยนาม

ไทย

1. ชื่อประเทศที่อยู่ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ มีพรมแดนติดต่อกับลาว เขมร มาเลเซีย และพม่า

   ประเทศไทย

   เมืองไทย

2. ภาษาทางการของประเทศไทย

   ภาษาไทย

คำพ้องความ

(ประเทศ): ดูที่ อรรถาภิธาน:ไทย

คำแปลภาษาอื่น

ชื่อประเทศ

• เขมร: ថៃ (km) (tʰay), ប្រទេសថៃ (prɑteih tʰay)
• จีน:

  จีนกลาง: 泰國／泰国 (zh) (Tàiguó)

  กวางตุ้ง: 泰國／泰国 (taai³ gwok³), 泰国／泰国 (taai³ gwok³)

  แต้จิ๋ว: 泰國／泰国 (ไท่ ก๊ก)

• ญี่ปุ่น: タイ (ja) (Tai), タイ国 (Tai-koku), 泰国 (ja) (たいこく, Taikoku)
• ดัตช์: Thailand (nl) ก. (ไตลันต์)
• ฝรั่งเศส: Thaïlande (fr) ญ. (ตายล็องด์)
• พม่า: ထိုင်း (my) (ไถง์:), ယိုးဒယား (โย:ทยา:)
• เยอรมัน: Thailand (de) ก.
• ลาว: ໄທ (lo) (ไท), ເມືອງໄທ (เมืองไท), ປະເທດໄທ (ปะเทดไท)
• สเปน: Tailandia (es) ญ. (ตายลานดียา)
• อังกฤษ: Thailand (en) (ทายแลนด์)
• อิตาลี: Tailandia (it) ญ., Thailandia (it) ญ.

คำนาม

ไทย

1. (คน~, ชาว~) ชนชาติที่มาจากไทย (คำลักษณนาม คน)

   คนไทย

   ชาวไทย

2. ชนเชื้อชาติไทย มีหลายสาขาด้วยกัน, ไท ก็ว่า (คำลักษณนาม คน)

   ไทยใหญ่

   ไทยดำ

   ไทยขาว

3. ความมีอิสระในตัว, ความไม่เป็นทาส, ไท ก็ว่า
4. (ร้อยกรอง, ภาษาถิ่น) คน

   ไทยบ้านนอก

   คนบ้านนอก

   ไทยใจแทตย์

   คนใจยักษ์

   (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์)

คำแปลภาษาอื่น

ชื่อชนชาติที่มาจากไทย

• เกาหลี: 태국 (ko) (taeguk), 타이 (ko) (tai)
• เขมร: ថៃ (km) (tʰay)
• เขิน: ᨵᩱ᩠ᨿ (ไธย)
• จีน:

  กลาง: 泰國人／泰国人, 泰国人／泰国人 (tàiguórén)

  แต้จิ๋ว: 泰國人／泰国人 (ไท่ กก นั้ง)

• ญี่ปุ่น: タイ人 (ja) (taijin)
• ดัตช์: Thailander (nl) ช. (ไตลันเดอร์), Thai (nl) ช. (ไต), Thailandse (nl) ญ. (ไตลันต์เซอ), Thaise (nl) ญ. (ไตเซอ)
• ไทลื้อ: ᦺᦒ (ไธ)
• ไทใหญ่: ထႆး (shn) (ไถ๊)
• นอร์เวย์:

  บุ๊กมอล: thailender ช., thailending ช.

  นือนอชก์: thailendar (nn) ช., thailending (nn) ช.

• บาลี: เทยฺยรฏฺฐ ก., เทยฺยวาสี ช., เทยฺย ช.
• ฝรั่งเศส: Thaïlandais (fr) ช. (ตายล็องแด), Thaïlandaise (fr) ญ. (ตายล็องแดซ)
• พม่า: ထိုင်း (my) (ไถง์:)
• เยอรมัน: Thailänder (de) ช., Thailänderin (de) ญ., Thai ช. หรือ ญ. (ไม่สุภาพ)
• รัสเซีย: Таила́нд (ru) ช. (ตาอีลันด)
• ลาว: ໄທ (lo) (ไท)
• เวียดนาม: người Thái, người Thái Lan
• สเปน: tailandés (es) ช. (ตายลานเดส), tailandesa (es) ญ. (ตายลานเดซา)
• อังกฤษ: Thai (en) (ทาย)
• อิตาลี: tailandese (it), tailandesi (it) พหู.

รากศัพท์ 2

ยืมมาจากภาษาบาลี เทยฺย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		[เสียงสมาส] ไท-ยะ-
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	tai-yá-
	ราชบัณฑิตยสภา	thai-ya-
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/tʰaj˧.ja˦˥./

คำคุณศัพท์

ไทย

1. (ภาษาหนังสือ) ควรให้, ใช้ประกอบเป็นคำนำหน้าสมาส

   ไทยทาน

   ไทยธรรม

ภาษาคำเมือง

คำวิสามานยนาม

ไทย

1. อีกรูปหนึ่งของ ᨴᩱ᩠ᨿ (ไทย)