ปั้น
หน้าตา
ภาษาไทย
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]การแบ่งพยางค์ | ปั้น | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bpân |
ราชบัณฑิตยสภา | pan | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pan˥˩/(สัมผัส) |
รากศัพท์ 1
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *panꟲ²; ร่วมเชื้อสายกับภาษาปักษ์ใต้ ปั้น (“ปั้น; บีบ”), ภาษาลาว ປັ້ນ (ปั้น), ภาษาไทลื้อ ᦔᧃᧉ (ปั้น), ภาษาไทใหญ่ ပၼ်ႈ (ปั้น, “จับ; บีบ”), ภาษาพ่าเก ပꩫ် (ปน์), ภาษาอาหม 𑜆𑜃𑜫 (ปน์, “จับ; บีบ”) , ภาษาจ้วง baenj (ปั๊น) , ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง baenj (ปั้น)
คำกริยา
[แก้ไข]ปั้น (คำอาการนาม การปั้น)
- เอาสิ่งอ่อน ๆ เช่นขี้ผึ้ง ดินเหนียวเป็นต้นมาทำให้เป็นรูปตามที่ต้องการ
- ปั้นข้าวเหนียว
- ปั้นตุ๊กตา
- สร้างขึ้น, เสกสรรขึ้น
- ปั้นพยาน
- ปั้นเรื่อง
- ชุบเลี้ยงและอบรมสั่งสอนให้เป็นคนดี
- ฉันปั้นเขามาจนได้ดี
คำลักษณนาม
[แก้ไข]ปั้น
รากศัพท์ 2
[แก้ไข]เป็นไปได้ว่ามาจากภาษาจีน 盆/盆 (pén)
คำนาม
[แก้ไข]ปั้น
ภาษาปักษ์ใต้
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *panꟲ²; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ปั้น, ภาษาลาว ປັ້ນ (ปั้น), ภาษาไทลื้อ ᦔᧃᧉ (ปั้น), ภาษาไทใหญ่ ပၼ်ႈ (ปั้น, “จับ; บีบ”), ภาษาพ่าเก ပꩫ် (ปน์), ภาษาอาหม 𑜆𑜃𑜫 (ปน์, “จับ; บีบ”)
คำกริยา
[แก้ไข]ปั้น (คำอาการนาม ก่านปั้น)
ภาษาอีสาน
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]เทียบภาษาจีนยุคกลาง 扳 (MC paen|phaen, “หมุน”)
คำกริยา
[แก้ไข]ปั้น (คำอาการนาม การปั้น)
อ้างอิง
[แก้ไข]- เมชฌ สอดส่องกฤษ. (2552). "รายการคำศัพท์ภาษาไทยถิ่นอีสานที่คาดว่าจะเป็นคำศัพท์ร่วมเชื้อสายตระกูลไท–จีน." วารสารเอเชียตะวันออกศึกษา. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. [1]
หมวดหมู่:
- สัมผัส:ภาษาไทย/an
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- คำหลักภาษาไทย
- คำกริยาภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- คำลักษณนามภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาจีน
- คำนามภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาปักษ์ใต้ที่สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาปักษ์ใต้ที่รับมาจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม
- คำหลักภาษาปักษ์ใต้
- คำกริยาภาษาปักษ์ใต้
- ศัพท์ภาษาปักษ์ใต้ที่มีตัวอย่างการใช้
- คำหลักภาษาอีสาน
- คำกริยาภาษาอีสาน