ข้ามไปเนื้อหา

ร่อน

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: รอน และ ร้อน

ภาษาไทย

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩁᩬ᩵ᩁ (รอ่ร), ภาษาลาว ຮ່ອນ (ฮ่อน), ภาษาไทใหญ่ ႁွၼ်ႈ (ห้อ̂น, เที่ยวไป), ภาษาอาหม 𑜍𑜨𑜃𑜫 (รอ̂น์, เที่ยวไป)

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์
{ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น}
ร็่อน
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงrɔ̂n
ราชบัณฑิตยสภาron
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/rɔn˥˩/(สัมผัส)

คำกริยา

[แก้ไข]

ร่อน (คำอาการนาม การร่อน)

  1. อาการของสิ่งมีลักษณะแบนเลื่อนลอยไปหรือมาในอากาศ, ทำให้สิ่งแบน ๆ เคลื่อนไปในอากาศหรือบนผิวน้ำ
    ร่อนรูป
    ร่อนกระเบื้องไปบนผิวน้ำ
  2. กางปีกแผ่ถาไปมาหรือถาลง
    นกร่อน
    เครื่องบินร่อนลง
  3. แยกเอาของละเอียดออกจากของหยาบ โดยใช้เครื่องแยกมีแร่งเป็นต้นแกว่งยักไปย้ายมา ให้ของที่ละเอียดหลุดลงไป
    ร่อนข้าว
  4. แกว่งวนเวียนไปรอบตัว
    ร่อนดาบ
  5. เอาคมมีดถูวนเบา ๆ ที่หิน ในคำว่า ร่อนมีด
  6. เที่ยวเตร่
    พรุ่งนี้พวกเราจะไปร่อนที่ไหนกันดี
  7. ขี่มอเตอร์ไซค์เที่ยวไปอย่างไม่มีจุดหมาย
    อาทิตย์นี้เรานัดกันไปร่อนนอกเมือง