สอย

ดูเพิ่ม: ส่อย

ภาษาไทย

การแบ่งพยางค์ {เสียงสระสั้น}		สอย	ส็อย
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sɔ̌ɔi	sɔ̌i
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ราชบัณฑิตยสภา	soi	soi
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/sɔːj˩˩˦/^{(สัมผัส)}	/sɔj˩˩˦/^{(สัมผัส)}

ร่วมเชื้อสายกับลาว ສອຍ (สอย), คำเมือง ᩈᩬ᩠ᨿ (สอย), ไทลื้อ ᦉᦾ (สอ̂ย), ไทใหญ่ သွႆ (สอ̂ย); เทียบพ่าเก ꩬေ (เส)

สอย (คำอาการนาม การสอย)

เอา ไม้มี ขอ หรือมีง่ามหรือไม้จำปา เกี่ยว ดึง ดัน หรือบิดเอาดอกไม้ลูกไม้เป็นต้น ลง มา
(ภาษาปาก, สแลง) ทำ ให้หลุด จาก ตำแหน่ง
การเลือกตั้ง ส.ว. คราวที่ผ่านมานี้ กกต. สอยผู้ชนะการเลือกตั้งไปหลายคน
(ภาษาปาก, สแลง) ต่อยให้ล้มลง
นักมวยถูกหมัดสอยที่คางจนร่วง
(ภาษาปาก, สแลง) รีบ ซื้อ ของโดยเร็ว (มักใช้กับของที่ออก ใหม่ ราคา ถูก เป็นต้น)
แม็กกาซีนออกใหม่ต้องรีบไปสอย

เอาไม้เกี่ยวลงมา

สอย (คำอาการนาม การสอย)

แทง ด้วย เข็มหรือสิ่ง ที่แหลม อย่างเข็มเย็บ ผ้าให้เป็น ตะเข็บ
เย็บปิด ชายผ้าด้วยวิธี การ สอดเข็มเกี่ยวผ้าให้ติด กัน โดย ไม่ให้เห็น เส้น ด้าย
เขาสอยชายกระโปรงเรียบดี ไม่เห็นรอยเข็มเลย

ร่วมเชื้อสายกับลาว ສອຍ (สอย) (ในคำว่า ໃຊ້ສອຍ (ใซ้สอย)), ไทใหญ่ သွႆ (สอ̂ย) (ในคำว่า ၸႂ်ႉသွႆ (ใจ๎สอ̂ย))

สอย (คำอาการนาม การสอย)

ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส, 2553. หน้า 156.
ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 3 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. กรุงเทพฯ : ยูเนียนอุลตร้าไวโอเร็ต, 2554. หน้า 108.