เดือย

ภาษาไทย

เดือยไก่

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		เดือย
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	dʉai
	ราชบัณฑิตยสภา	dueai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/dɯa̯j˧/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *t.nɤːjᴬ, จ้วงแบบจั่วเจียง ndwe (“เดือ”) (เมืองหลงโจว/หนิงหมิง)

คำนาม

เดือย

1. อวัยวะของไก่ตัวผู้และนกบางชนิด มีรูปเรียวแหลม งอกขึ้นที่เหนือข้อตีนเบื้องหลัง
2. แกนที่ยื่นออกมาสำหรับเอาของอื่นสวม

   เดือยโม่

   เดือยหัวเสา

3. โดยปริยายเรียกสิ่งอื่นที่ยื่นออกมามีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น
4. (ภาษาปาก, สแลง) อวัยวะเพศชาย

รากศัพท์ 2

คำนาม

เดือย

1. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Coix lachryma-jobi L. ในวงศ์ Gramineae ลำต้นและใบคล้ายต้นข้าวโพด แต่ใบสั้นกว่า ผลกลมหรือยาวรี สีขาว เหลือง หรือน้ำเงิน พันธุ์ที่เปลือกหุ้มอ่อนใช้ทำเป็นอาหารและเหล้า พันธุ์ที่เปลือกหุ้มแข็ง เรียก เดือยหิน ใช้ทำเครื่องประดับ