ป๋องแป๋ง
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]เลียนเสียงธรรมชาติ
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น} | ป็๋อง-แป็๋ง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bpɔ̌ng-bpɛ̌ng |
| ราชบัณฑิตยสภา | pong-paeng | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pɔŋ˩˩˦.pɛŋ˩˩˦/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]ป๋องแป๋ง
- เครื่องทำเสียงอย่างหนึ่ง ลักษณะเหมือนกลองแบน 2 หน้า มีตุ้มเล็ก ๆ ห้อยอยู่ 2 ข้าง ใช้ถือสั่นไปมาทำให้เกิดเสียง เป็นเครื่องมือที่คนจีนย้อมผ้าถือสั่นไปมาเป็นสัญญาณให้รู้ว่ามารับย้อมผ้าแล้ว
- (ล้าสมัย) คนจีนที่เร่รับย้อมผ้า
- ป๋องแป๋งมาแล้ว ใครจะย้อมผ้าบ้าง
- ของเล่นเด็กทำด้วยไม้ไผ่หรือกระดาษแข็งเป็นวงกลม ขึงด้วยกระดาษแก้วสีแดง มี 2 หน้า มีตุ้มเล็ก ๆ ห้อยอยู่ 2 ข้าง ใช้ถือสั่นไปมาให้ตุ้มตีกระดาษเกิดเป็นเสียง
- พนักงานสาวสวยในชุดกี่เพ้าเอาป๋องแป๋งมาแจกเด็ก ๆ
- (ภาษาปาก, สแลง) อัณฑะ, กระโปก
อ้างอิง
[แก้ไข]- ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ ฉบับราชบัณฑิตยสถาน เล่ม 1–2. กรุงเทพฯ : นานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่นส์, 2557. หน้า 213-214.