ข้ามไปเนื้อหา

กิน

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย

[แก้ไข]
วิกิพีเดียภาษาไทยมีบทความเกี่ยวกับ:
Wikipedia

รากศัพท์

[แก้ไข]

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *kɯɲᴬ; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨠᩥ᩠ᨶ (กิน), ลาว ກິນ (กิน), ไทลื้อ ᦂᦲᧃ (กีน), ไทดำ ꪀꪲꪙ (กิน), ไทใต้คง ᥐᥤᥢ (กีน), ไทใหญ่ ၵိၼ် (กิน), อาหม 𑜀𑜢𑜃𑜫 (กิน์), แสก กิ๋น, จ้วง gwn, จ้วงแบบจั่วเจียง gin, ญ้อ กิน

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์กิน
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงgin
ราชบัณฑิตยสภาkin
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kin˧/(สัมผัส)

คำกริยา

[แก้ไข]

กิน (คำอาการนาม การกิน)

  1. เคี้ยว (แล้วคายทิ้ง)
    กินหมาก
  2. เคี้ยวกลืน, ทำให้ล่วงลำคอลงไปสู่กระเพาะ
    คำพ้องความ: ดูที่ อรรถาภิธาน:กิน
    กินข้าว
  3. ดื่ม
    คำพ้องความ: ดูที่ อรรถาภิธาน:ดื่ม
    กินน้ำ
  4. โดยปริยายหมายความว่า เปลือง
    กินเงิน
    กินเวลา
  5. ทำให้หมดเปลือง
    รถกินน้ำมัน
    หลอดไฟชนิดนี้กินไฟมาก
  6. รับเอา
    กินสินบน
  7. หารายได้โดยไม่สุจริต
    กินจอบกินเสียม
  8. (การพนัน) ชนะในการพนันบางอย่าง

ลูกคำ

[แก้ไข]

คำแปลภาษาอื่น

[แก้ไข]

ภาษาคำเมือง

[แก้ไข]

คำกริยา

[แก้ไข]

กิน (คำอาการนาม การกิน)

  1. อีกรูปหนึ่งของ ᨠᩥ᩠ᨶ (กิน)

ภาษาญ้อ

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *kɯɲᴬ; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨠᩥ᩠ᨶ (กิน), ไทย กิน, ลาว ກິນ (กิน), ไทลื้อ ᦂᦲᧃ (กีน), ไทดำ ꪀꪲꪙ (กิน), ไทใต้คง ᥐᥤᥢ (กีน), ไทใหญ่ ၵိၼ် (กิน), อาหม 𑜀𑜢𑜃𑜫 (กิน์), แสก กิ๋น, จ้วง gwn

คำกริยา

[แก้ไข]

กิน

  1. กิน