ตอก

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ตอก
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	dtɔ̀ɔk
	ราชบัณฑิตยสภา	tok
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/tɔːk̚˨˩/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *toːkᴰ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຕອກ (ตอก), ภาษาไทลื้อ ᦎᦸᧅᧈ (ต่อ̂ก), ภาษาไทดำ ꪔꪮꪀ (ตอก), ภาษาไทใหญ่ တွၵ်ႇ (ต่อ̂ก), ภาษาอาหม 𑜄𑜨𑜀𑜫 (ตอ̂ก์) ， ภาษาจ้วง dog

คำกริยา

ตอก (คำอาการนาม การตอก)

1. เอาค้อนหรือสิ่งอื่นตีตะปูหรือหลักเป็นต้นให้เข้าไป

รากศัพท์ 2

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *b.twuːkᴰ; เทียบภาษาจีนเก่า 竹 (OC *tuɡ, “ไผ่”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຕອກ (ตอก), ภาษาไทลื้อ ᦎᦸᧅᧈ (ต่อ̂ก), ภาษาไทใหญ่ တွၵ်ႇ (ต่อ̂ก), ภาษาอาหม 𑜄𑜨𑜀𑜫 (ตอ̂ก์) ， ภาษาจ้วงใต้ pyog

คำนาม

ตอก

1. ไม้ไผ่ที่จักเป็นเส้นแบนยาว ขนาดหนาหรือบางตามต้องการ สำหรับผูกมัดหรือสานสิ่งต่าง ๆ
2. ชื่อมีดชนิดหนึ่ง ปลายแหลมคล้ายมีดเหน็บ แต่สั้นกว่า ด้ามยาวและงอน

รากศัพท์ 3

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຕອກ (ตอก)

คำกริยา

ตอก (คำอาการนาม การตอก)

1. แตก, ทำให้แตก

   ตอกไข่ไก่

คำนาม

ตอก

1. เรียกข้าวเปลือกข้าวเจ้าที่เอามาคั่วให้แตกบานเป็นดอก ว่า ข้าวตอก