แว่น

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น}		แว็่น
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	wɛ̂n
	ราชบัณฑิตยสภา	waen
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/wɛn˥˩/(ส)

รากศัพท์ 1

คำนาม

แว่น

1. สิ่งที่เป็นแผ่นเป็นวงหรือเป็นดวง

   หั่นมะเขือเทศให้เป็นแว่น

2. ใช้แก่สิ่งซึ่งมีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น อาจจะมีคำอื่นมาขยาย และเรียกชื่อตามหน้าที่ตามความหมาย หรือตามลักษณะของสิ่งนั้น ๆ

   แว่นแคว้น

   แว่นส่องหน้า

3. เครื่องโรยขนมจีนเป็นแผ่นกลม ทำด้วยทองเหลืองหรือทองแดงเป็นต้นที่เจาะรูทั่วแผ่นเย็บติดไว้ตรงกลางผ้าสี่เหลี่ยมซึ่งเจาะรูให้พอเหมาะกับแผ่นทองเหลืองหรือทองแดงนั้น, หน้าแว่น ก็เรียก
4. โดยปริยายหมายถึงหนังสือคู่มือ

   แว่นไวยากรณ์

   แว่นอังกฤษ

5. คำย่อของ แว่นตา.

คำลักษณนาม

แว่น

1. เรียกสิ่งกลม ๆ ที่ตัดออกตามขวางเป็นชิ้นบาง ๆ

   บอระเพ็ด 7 แว่น

   มันเทศ 5 แว่น

รากศัพท์ 2

คำนาม

แว่น

1. ชื่อเฟินชนิด Marsilea crenata Presl ในวงศ์ Marsileaceae มีใบกลม 4 ใบเรียงเป็นวงทุกส่วนกินได้ เรียกว่า ผักแว่น
2. (ตราด) ต้นบัวบก

รากศัพท์ 3

เทียบภาษาไทใหญ่ ဝႅၼ် (แวน, “กระโดด”)

คำกริยา

แว่น (คำอาการนาม การแว่น)

1. กระโดด, ว่องไว
2. มา

   ผิว่าแว่นเร็วอ้า

   (ลอ)

ภาษาคำเมือง

คำนาม

แว่น

1. อีกรูปหนึ่งของ ᩅᩯ᩠᩵ᨶ (แว่น)

ภาษาอีสาน

คำนาม

แว่น

1. กระจก