ลิ่น
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *lilᴮ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ລິ່ນ (ลิ่น), ภาษาคำเมือง ᩃᩥ᩠᩵ᨶ (ลิ่น), ภาษาเขิน ᩃᩥ᩠᩵ᨶ (ลิ่น), ภาษาไทลื้อ ᦟᦲᧃᧈ (ลี่น), ภาษาไทใหญ่ လိၼ်ႈ (ลิ้น), ภาษาจ้วง linh
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | ลิ่น | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | lîn |
| ราชบัณฑิตยสภา | lin | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /lin˥˩/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]ลิ่น
- ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม ในวงศ์ Manidae ตัวยาว เกล็ดใหญ่หนาแข็งซ้อนเหลื่อมกัน หน้าแหลม เล็บหนายาวโค้งปลายแหลมใช้ขุดดินและปีนต้นไม้ หางยาวม้วนงอได้ เมื่อตกใจหรือป้องกันศัตรูจะม้วนตัวกลม ลิ้นยาวเป็นเส้นมีน้ำลายเหนียวใช้จับมดและปลวก แถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้มี 2 ชนิด คือ ชนิด Manis javanica Desmarest และชนิด M. pentadactyla Linn. ชนิดหลังตัวเล็กกว่าเล็กน้อยและมีโอกาสพบได้น้อยกว่าชนิดแรก