สวน
ดูเพิ่ม: ส่วน
ภาษาไทย
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | สวน | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sǔuan |
| ราชบัณฑิตยสภา | suan | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /sua̯n˩˩˦/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | สรวล | |
รากศัพท์ 1
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *swɯːnᴬ; เทียบภาษาจีนยุคกลาง 園 (MC hjwon); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩈ᩠ᩅᩁ (สวร), ภาษาลาว ສວນ (สวน), ภาษาไทลื้อ ᦷᦉᧃ (โสน), ภาษาไทดำ ꪎꪺꪙ (สัวน), ภาษาไทขาว ꪎꪺꪙ, ภาษาไทใหญ่ သူၼ် (สูน), ภาษาอาหม 𑜏𑜤𑜃𑜫 (สุน์), ภาษาจ้วง suen
คำนาม
[แก้ไข]สวน
- บริเวณที่ปลูกต้นไม้เป็นจำนวนมาก
- สวนทุเรียน
- สวนยาง
- สวนกุหลาบ
- สวนผัก
- (ในเชิงเปรียบเทียบ) สถานที่ซึ่งมีลักษณะเช่นนั้นในบางกรณี
- สวนสัตว์
- สวนงู
คำแปลภาษาอื่น
[แก้ไข]บริเวณที่ปลูกต้นไม้เป็นจำนวนมาก
คำสืบทอด
[แก้ไข]- → เขมร: សួន (สัวน)
รากศัพท์ 2
[แก้ไข]ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ສວນ (สวน)
คำกริยา
[แก้ไข]สวน (คำอาการนาม การสวน)
- อาการที่เคลื่อนไปตรงข้ามในเส้นทางเดียวกัน
- เดินสวนกัน
- มีรถสวนมา
- (ล้าสมัย) เทียบสอบขนาดหรือปริมาณเครื่องตวง
- สวนสัด
- สวนทะนาน
- เอาสายสวนใส่ทางช่องปัสสาวะให้เข้าไปในกระเพาะปัสสาวะเพื่อให้ปัสสาวะออก
- เอาลูกสวนใส่ทวารหนักแล้วบีบน้ำยาหรือน้ำสบู่ให้เข้าไปในลำไส้ใหญ่เพื่อกระตุ้นให้ลำไส้ใหญ่บีบตัวให้อุจจาระออก
รากศัพท์ 3
[แก้ไข]คำกริยา
[แก้ไข]สวน (คำอาการนาม การสวน)
รากศัพท์ 4
[แก้ไข]ยืมมาจากภาษาเขมรเก่า *ស្វរ៑ (*สฺวรฺ, “ถาม”),[1] สามารถแผลงเป็น សំន្វរ៑ (สํนฺวรฺ) ซึ่งเป็นรากของ สำนวน; ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร សួរ (สัวร)
คำกริยา
[แก้ไข]สวน (คำอาการนาม การสวน)
- (โบราณ, ปัจจุบันอยู่ในคำประสม, สกรรม) ถาม[1]
- 1292, แผนกตรวจรักษาของโบราณ, “หลักที่ ๑ (จารึกพ่อขุนรามคำแหง)”, in ประชุมจารึกสยาม ภาคที่ ๑, โรงพิมพ์พระจันทร์, published 1934, page 9:
- สวนความแก่มันด้วยซื่อ
ลูกคำ
[แก้ไข]รากศัพท์ 5
[แก้ไข]ยืมมาจากภาษาบาลี สวน; เทียบภาษาสันสกฤต श्रवण (ศฺรวณ)
รูปแบบอื่น
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | [เสียงสมาส] สะ-วะ-นะ- | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sà-wá-ná- |
| ราชบัณฑิตยสภา | sa-wa-na- | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /sa˨˩.wa˦˥.na˦˥./ | |
คำนาม
[แก้ไข]สวน
ลูกคำ
[แก้ไข]อ้างอิง
[แก้ไข]หมวดหมู่:
- สัมผัส:ภาษาไทย/ua̯n
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีคำพ้องเสียง
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- รายการที่มีกล่องคำแปล
- หน้าที่มีคำแปลภาษาคำเมือง
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาคำเมือง/t+
- หน้าที่มีคำแปลภาษาดัตช์
- หน้าที่มีคำแปลภาษาไทดำ
- หน้าที่มีคำแปลภาษาไทใหญ่
- หน้าที่มีคำแปลภาษาลาว
- หน้าที่มีคำแปลภาษาอังกฤษ
- คำกริยาภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่ล้าสมัย
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาเขมรเก่า
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาเขมรเก่า
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีนัยโบราณ
- คำสกรรมกริยาภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการยกข้อความ
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาบาลี
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาบาลี
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 3 พยางค์
- อุปสรรคภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่เป็นภาษาหนังสือ