ยอ

ดูเพิ่ม: ยื̂อ, ยื้อ, และ ย่อ

ภาษาไทย

ยอ (ไม้ต้น)

ยอ (เครื่องจับปลา)

หมูยอ

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ยอ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	yɔɔ
	ราชบัณฑิตยสภา	yo
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/jɔː˧/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		ญ ญ. ย

รากศัพท์ 1

คำนาม

ยอ

1. ชื่อไม้ต้นชนิด Morinda citrifolia L. ในวงศ์ Rubiaceae แก่นและรากสีเหลืองใช้ย้อมผ้า ผลและใบกินได้

รากศัพท์ 2

เทียบจีนยุคกลาง 諛 (MC yu); ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨿᩬᩴ (ยอํ), ลาว ຍໍ (ยํ), ไทลื้อ ᦍᦸ (ยอ̂), ไทดำ ꪑꪷ (ญํ), ไทขาว ꪑꪮ, ไทใหญ่ ယေႃး (ย๊อ̂), พ่าเก ယေႃ (ยอ̂), จ้วง yoj

คำกริยา

ยอ (คำอาการนาม การยอ)

1. กล่าวคำเพื่อเชิดชู หรือเพื่อให้ชอบใจ

   ยอพระเกียรติ

   เด็กชอบให้ยอ

2. ยก

   ยอกร

3. ยกเพื่อกระแทก

   ยอด้วยเข่า

รากศัพท์ 3

เทียบภาษาจ้วง hoj（ห้อ-บอกใหควายหยุด）

คำกริยา

ยอ (คำอาการนาม การยอ)

1. บอกให้หยุด (ใช้แก่วัวควาย)
2. ให้หยุด, หยุด

   ยอทัพ

3. โดยปริยายหมายความว่า เหนี่ยวรั้งไม่ไหว

   ยอไม่หยุด

รากศัพท์ 4

คำนาม

ยอ

1. เครื่องจับปลาชนิดหนึ่ง เป็นร่างแหสี่เหลี่ยมมีคันสำหรับยก

ดูเพิ่ม

• ลอบ
• สวิง
• แห
• อวน

รากศัพท์ 5

ยืมมาจากเวียดนาม giò (“เนื้อบด”) สำเนียงเว้ว่า ยอ สำเนียงโฮจิมินห์ว่า หย่อ

คำนาม

ยอ

1. ของกินทำด้วยเนื้อหมูหรือเนื้อไก่ผสมเครื่องปรุงบดแล้วอัดเป็นแท่ง และนึ่งให้สุก เรียกว่า หมูยอ ไก่ยอ

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /ɲɔː˧˧/

คำกริยา

ยอ (คำอาการนาม การยอ)

1. (สกรรม) ᨿᩬᩴ (ยอํ)