ห่า
หน้าตา
(เปลี่ยนทางจาก โรคห่า)
ภาษาไทย
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]การแบ่งพยางค์ | ห่า | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | hàa |
ราชบัณฑิตยสภา | ha | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /haː˨˩/(สัมผัส) |
รากศัพท์ 1
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *raːᴮ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩁ᩵ᩣ (ร่า), ภาษาเขิน ᩁ᩵ᩣ (ร่า), ภาษาอีสาน ห่า, ภาษาลาว ຮ່າ (ฮ่า), ภาษาไทใหญ่ ႁႃႈ (ห้า), ภาษาพ่าเก ꩭႃ (หา), ภาษาอาหม 𑜍𑜠 (ระ), ภาษาจ้วง raq, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง raq
คำนาม
[แก้ไข]ห่า
- ชื่อผีจำพวกหนึ่ง ถือกันว่าทำให้เกิดโรคระบาดอย่างร้ายแรง เป็นเหตุให้คนตายจำนวนมาก เช่น โรคลงราก (อหิวาตกโรค) กาฬโรค จึงเรียกโรคนี้ว่า โรคห่า
- ผีห่าซาตาน
- (ภาษาปาก, หยาบคาย) ใช้เรียกบุคคลที่ไม่พึงประสงค์
- ไอ้ห่า
- อีห่า
- (ภาษาปาก, ล้าสมัย) อหิวาตกโรค
- โรคห่า
รากศัพท์ 2
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *kraːᴮ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩉ᩵ᩣ (ห่า), ภาษาเขิน ᩉ᩵ᩣ (ห่า), ภาษาอีสาน ห่า, ภาษาลาว ຫ່າ (ห่า), ภาษาไทใหญ่ ႁႃႇ (ห่า), ภาษาไทลื้อ ᦠᦱᧈ (ห่า), ภาษาพ่าเก ꩭႃ (หา), ภาษาอาหม 𑜍𑜠 (ระ), ภาษาจ้วง haq, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง haq
คำนาม
[แก้ไข]ห่า
- (โบราณ) หน่วยวัดปริมาณน้ำฝนโดยกำหนดว่า ถ้าตกลงมาเต็มบาตรขนาดกลางที่ตั้งรองไว้กลางแจ้ง เรียกว่า น้ำฝนห่าหนึ่ง
- โดยปริยายใช้กับสิ่งที่มาหรือตกลงมาเป็นจำนวนมาก, บางทีก็ใช้ว่า ห่าฝน
- ฝนตกลงมาห่าใหญ่
- ฝูงเครื่องบินทิ้งระเบิดถล่มข้าศึกเป็นห่าฝน
ภาษาอีสาน
[แก้ไข]รูปแบบอื่น
[แก้ไข]- ห้า (สะกดตามภาษาไทยหรือลาว)
เลข
[แก้ไข]ห่า
หมวดหมู่:
- สัมผัส:ภาษาไทย/aː
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- ศัพท์ภาษาไทยที่เป็นภาษาปาก
- ศัพท์ภาษาไทยที่หยาบคาย
- ศัพท์ภาษาไทยที่ล้าสมัย
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีนัยโบราณ
- คำหลักภาษาอีสาน
- เลขภาษาอีสาน