ซอง
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
ภาษาไทย[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | ซอง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sɔɔng |
| ราชบัณฑิตยสภา | song | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /sɔːŋ˧/ | |
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨪᩬᨦ (ซอง), ภาษาลาว ຊອງ (ซอง), ภาษาไทลื้อ ᦌᦸᧂ (ซอ̂ง)
คำนาม[แก้ไข]
ซอง
- ซอกหรือช่องแคบ
- จอดรถเข้าซอง
- ซอกหรือช่องแคบที่ทำขึ้นสำหรับเอาช้างม้าวัวควายเข้าไปไว้ในที่บังคับ
- เอาม้าแข่งเข้าประจำซอง
- เครื่องใช้ที่มีลักษณะแคบสำหรับสอดใส่สิ่งของ
- ซองธูป
- ซองพลู
- ซองจดหมาย
- ซองบุหรี่
- ซองปืน
- หน่วยของปริมาณของแท่งน้ำแข็งก้อนใหญ่ แบ่งออกได้เป็น 4 กั๊ก
คำลักษณนาม[แก้ไข]
ซอง
- เรียกเครื่องใช้ที่มีไว้สอดใส่สิ่งของ
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
จากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *zɔːŋᴬ² (“ตะกร้าสานแบบหลวม”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨪᩬᨦ (ซอง), ภาษาไทลื้อ ᦌᦸᧂ (ซอ̂ง)
คำนาม[แก้ไข]
ซอง
