ลา

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ลา
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	laa
	ราชบัณฑิตยสภา	la
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/laː˧/

รากศัพท์ 1

เทียบภาษาจีนยุคกลาง 驢 (MC lɨʌ); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩃᩣ (ลา), ภาษาลาว ລາ (ลา), ภาษาไทลื้อ ᦟᦱ (ลา), ภาษาไทใหญ่ လႃး (ล๊า), ภาษาเขมร លា (ลา)

รูปแบบอื่น

• (เลิกใช้) ฬา

คำนาม

ลา (คำลักษณนาม ตัว)

1. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิด Equus asinus ในวงศ์ Equidae ซึ่งเป็นวงศ์เดียวกับม้า รูปร่างคล้ายม้าแต่ตัวเล็กกว่า หูยาว ปลายหางเป็นพู่ ขนแผงคอสั้นตั้งตรง มีถิ่นกำเนิดในทวีปแอฟริกา

รากศัพท์ 2

คำนาม

ลา

1. เรียกการจบหรือสิ้นสุดลงระยะหนึ่ง ๆ ของพิธีบางอย่างว่า ลาหนึ่ง ๆ

   โห่ 3 ลา

   ย่ำฆ้อง 3 ลา

รากศัพท์ 3

ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩃᩣ (ลา), ภาษาลาว ລາ (ลา), ภาษาไทลื้อ ᦟᦱ (ลา), ภาษาเขมร លា (ลา)

คำกริยา

ลา (คำอาการนาม การลา)

1. จากไปโดยแสดงให้ทราบด้วยกิริยาท่าทาง คำพูด หรือด้วยหนังสือ
2. ขออนุญาตหยุดงานชั่วคราว

   ลากิจ

   ลาป่วย

   ลาพักผ่อน

   ลาไปศึกษาต่อ

3. ขอคืนของที่บูชาหรือบนไว้

   ลาข้าวพระภูมิ

   ลาของที่บนไว้

รากศัพท์ 4

คำคุณศัพท์

ลา

1. เตี้ย

   เกยลา

   กี๋ลา

   เตียงลา

   แท่นลา

รากศัพท์ 5

คำคุณศัพท์

ลา

1. มีกลีบชั้นเดียว, ไม่ซ้อน (ใช้แก่ดอกไม้)

   มะลิลา

   พุดลา

   รักลา

รากศัพท์ 6

โน้ตดนตรี ลา

จากภาษาอังกฤษ la (ลา, “โน้ตดนตรี ลา”)

คำนาม

ลา

1. (ดนตรี) โน้ตตัวที่หกในสเกลซีเมเจอร์ มีสัญลักษณ์ว่า A

ดูเพิ่ม

• (โน้ตดนตรี):  โด  เร  มี  ฟา  ซอล  ลา  ที/ซี  แฟลต  เนเชอรัล  ชาร์ป