กรรเชียง

ภาษาไทย

รูปแบบอื่น

• กระเชียง

รากศัพท์

ยืมมาจากภาษาเขมร ក្រជីង (กฺรชีง)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		กัน-เชียง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	gan-chiiang
	ราชบัณฑิตยสภา	kan-chiang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kan˧.t͡ɕʰia̯ŋ˧/(สัมผัส)

คำนาม

กรรเชียง

1. เครื่องพุ้ยน้ำให้เรือเคลื่อนไป รูปคล้ายแจวแต่ไม่มีหมวกแจว พาดกับหูกรรเชียงบนหลักที่อยู่ข้างแคมเรือข้างละอันคู่กัน ใช้เหนี่ยวด้ามให้พุ้ยน้ำ
2. ท่าว่ายน้ำโดยนอนหงายแล้วใช้แขนทั้ง 2 พุ้ยน้ำให้ตัวเลื่อนไป
3. เรียกขาคู่สุดท้ายของปูในวงศ์ Portunidae เช่น ปูม้า ปูทะเล ซึ่งปล้องปลายมีลักษณะแบนคล้ายใบพาย

คำกริยา

กรรเชียง

1. กิริยาที่นั่งหันหน้าไปทางท้ายเรือแล้วใช้มือเหนี่ยวกรรเชียงพุ้ยน้ำให้เรือเคลื่อนไป, ตีกรรเชียง ก็ว่า