เคราะห์
ภาษาไทย
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | เคฺราะ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | krɔ́ |
| ราชบัณฑิตยสภา | khro | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰrɔʔ˦˥/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1
[แก้ไข]แผลงมาจากภาษาสันสกฤต ग्रह (คฺรห, “ดาวเคราะห์, ยึด”); เทียบภาษาบาลี คห (“ยึด”)
คำนาม
[แก้ไข]เคราะห์
- (โหราศาสตร์) เรียกดาวเฉพาะ 9 ดวง เรียงตามลำดับมหาทักษา คือ อาทิตย์ จันทร์ อังคาร พุธ เสาร์ พฤหัสบดี ราหู ศุกร์ เกตุ ซึ่งถือกันว่ามีเทวดาประจำแต่ละดวง ว่า ดาวพระเคราะห์
- (โหราศาสตร์) เรียกดาวพระเคราะห์ทั้ง 9 ดวงอย่างรวม ๆ ว่า ดาวนพเคราะห์ ถือว่าเป็นดาวที่ยึดโชคของคน
- สิ่งที่นำผลมาให้โดยไม่ได้คาดหมาย, มักนิยมใช้ในทางไม่ดี
- เคราะห์ดี
- เคราะห์ร้าย
- มีเคราะห์
- ฟาดเคราะห์
รากศัพท์ 2
[แก้ไข]แผลงมาจากภาษาสันสกฤต ग्रह (คฺรห, “ดาวเคราะห์”)
คำนาม
[แก้ไข]เคราะห์
- (ดาราศาสตร์) เรียกดาวที่ไม่มีแสงสว่างในตัวเอง ต้องได้รับแสงสว่างจากดาวฤกษ์ และเป็นบริวารโคจรรอบดาวฤกษ์ ว่า ดาวเคราะห์, ในระบบสุริยจักรวาล มี 9 ดวง เรียงลำดับจากใกล้ดวงอาทิตย์ออกไป คือ พุธ (Mercury) ศุกร์ (Venus) โลก (Earth) อังคาร (Mars) พฤหัสบดี (Jupiter) เสาร์ (Saturn) มฤตยู (Uranus) สมุทร (Neptune) ยม (Pluto)