ตะเกียบ

ภาษาไทย

ตะเกียบ (เครื่องใช้)

เสาตะเกียบ (อยู่ที่โคน)

รากศัพท์

เป็นไปได้ว่ามาจากภาษาเขมร តង្កៀប (ตงฺเกียบ, “คีม; แหนบ”) หรือภาษามอญ သ္ကေပ် (สฺเกป์) หรือเขมรเก่าสมัยอังกอร์ tkyap; เทียบภาษาเขมร ថ្កៀប (ถฺเกียบ) อีกคำหนึ่ง, ภาษาลาว ຕະຂຽບ (ตะขย̂บ), ภาษาไทลื้อ ᦑᦰᦵᦆᧇ (ทะเฅบ), ภาษาไหล tiep

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ตะ-เกียบ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	dtà-gìiap
	ราชบัณฑิตยสภา	ta-kiap
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/ta˨˩.kia̯p̚˨˩/(สัมผัส)

คำนาม

ตะเกียบ

1. เครื่องใช้สำหรับคีบอาหารทำด้วยไม้หรืองาเป็นต้นเป็นคู่ ๆ
2. ชื่อเสาสั้นคู่หนึ่งที่ฝังลงดินสำหรับขนาบเสากลางซึ่งอยู่เหนือพื้นดินอย่างเสาดอกไม้พุ่ม เสาหงส์ เสาโคม เสาธง ให้ตั้งตรง มีสลัก 2 อัน เมื่อถอดสลักอันหนึ่งออกแล้วโน้มเสากลางลงมาได้
3. โดยปริยายใช้เรียกของที่เป็นคู่สำหรับคีบ

   ตะเกียบรถจักรยาน

4. ครีบคู่ที่อยู่ตรงอกปลา, ขาม้า ก็เรียก
5. เรียกขาคนที่ลีบเล็กว่า ขาตะเกียบ
6. ส่วนล่างของกระดูกเชิงกรานที่แตะพื้นในเวลานั่ง
7. กระดูกอ่อน 2 อันที่ก้นของสัตว์ปีก

คำแปลภาษาอื่น

เครื่องใช้สำหรับคีบอาหารทำด้วยไม้หรืองาเป็นต้นเป็นคู่ ๆ

• เขิน: ᨳᩪ᩵ (ถู่), ᨾᩱ᩶ᨳᩪ᩵ (ไม้ถู่)
• จีน:

  จีนกลาง: 筷子／筷子 (zh) (kuàizi)

• ไทลื้อ: ᦏᦴᧈ (ถู่), ᦺᦙᧉᦏᦴᧈ (ไม้ถู่), ᦑᦰᦵᦆᧇ (ทะเฅบ)
• ไทใหญ่: ထူႇ (shn) (ถู่), မႆႉထူႇ (shn) (ไม๎ถู่)
• ลาว: ຖູ່ (lo) (ถู่), ໄມ້ຖູ່ (lo) (ไม้ถู่), ຕະຂຽບ (ตะขย̂บ)
• อังกฤษ: chopsticks (en) (ชอปสติกส์)