บุ้ง

ดูเพิ่ม: บง, บัง, บั้ง, บิง, บึง, บึ้ง, บุง, และ บ่ง

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		บุ้ง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bûng
	ราชบัณฑิตยสภา	bung
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/buŋ˥˩/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *C̥.boŋꟲ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ບົ້ງ (บ็้ง), ภาษาไทใหญ่ မူင်ႈ (มู้ง) หรือ ဝူင်ႈ (วู้ง), ภาษาอาหม 𑜈𑜢𑜤𑜂𑜫 (บึง์), ภาษาจ้วง mbungq (“ผีเสื้อ”)

คำนาม

บุ้ง

1. ชื่อหนอนผีเสื้อกลางคืนหลายชนิดหลายวงศ์ ในอันดับ Lepidoptera มีขนอ่อนปกคลุมตามตัว เมื่อถูกตัวจะเกิดระคายเคือง เมื่อเจริญวัยเปลี่ยนเป็นดักแด้และออกมาเป็นผีเสื้อกลางคืน เช่น ชนิด Leucoma ochripes Moore ในวงศ์ Lymantriidae, ชนิด Ceratonotos transiens Walker ในวงศ์ Arctiidae

คำสืบทอด

• → ลาว: ບຸ້ງ (บุ้ง)

รากศัพท์ 2

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ɓuŋꟲ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ບຸ້ງ (บุ้ง) หรือ ບົ້ງ (บ็้ง)，ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง mbungj， ภาษาจ้วง mbungj

คำนาม

บุ้ง

1. ชื่อไม้เถาชนิด Ipomoea aquatica Forssk. ในวงศ์ Convolvulaceae ทอดเลื้อยตามพื้นดินหรือบนผิวน้ำ ดอกสีขาวหรือม่วงอ่อน ลำต้นกลวง ยอดกินได้ เรียก ผักบุ้ง, พันธุ์ดอกขาว เรียก ผักบุ้งจีน

การใช้

คำสุภาพ เรียก ผักทอดยอด

รากศัพท์ 3

คำนาม

บุ้ง

1. เครื่องมือชนิดหนึ่งสำหรับถูไม้ ทำด้วยเหล็ก รูปร่างคล้ายตะไบ มีฟันเป็นปุ่มแหลมคม