ป่อง
ภาษาไทย
[แก้ไข]
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น} | ป็่อง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bpɔ̀ng |
| ราชบัณฑิตยสภา | pong | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pɔŋ˨˩/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1
[แก้ไข]คำนาม
[แก้ไข]ป่อง (คำลักษณนาม ตัว)
- (แมง~, แมลง~) ชื่อแมงหลายชนิด หลายสกุล และหลายวงศ์ ในอันดับ Scorpionida หัวติดกับอกเป็นส่วนเดียวกัน รูปร่างค่อนไปทางสี่เหลี่ยมยาว ส่วนท้องเป็นปล้อง ๆ ขนาดไล่เลี่ยกับอก 7-8 ปล้อง ส่วนที่เหลือเล็กลงต่อกันยาวคล้ายหาง ที่ปลายมีเหล็กในสามารถต่อยให้เจ็บปวดได้ มีขา 4 คู่ ด้านหน้ามีรยางค์ ปากขนาดใหญ่เป็นก้ามหนีบใช้สำหรับจับเหยื่อ
คำพ้องความ
[แก้ไข]- ดูที่ อรรถาภิธาน:ป่อง
คำสืบทอด
[แก้ไข]- → ไทลื้อ: ᦔᦸᧂᧈ (ป่อ̂ง)
รากศัพท์ 2
[แก้ไข]คำคุณศัพท์
[แก้ไข]ป่อง (คำอาการนาม ความป่อง)
คำกริยา
[แก้ไข]ป่อง (คำอาการนาม การป่อง)
- ตุงเป็นกระพุ้งออกมา
- (ภาษาปาก, สแลง) มีครรภ์
- วงการบันเทิงจีนป่วน! ข่าวดาราดังชายทำแฟนคลับป่อง 4 เดือน
รากศัพท์ 3
[แก้ไข]คำกริยาวิเศษณ์
[แก้ไข]ป่อง
รากศัพท์ 4
[แก้ไข]คำนาม
[แก้ไข]ป่อง
ภาษาคำเมือง
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /pɔŋ˨˩/
คำนาม
[แก้ไข]ป่อง
หมวดหมู่:
- สัมผัส:ภาษาไทย/ɔŋ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- คำนามภาษาไทยที่ใช้คำลักษณนาม ตัว
- คำคุณศัพท์ภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- คำกริยาภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่เป็นภาษาปาก
- สแลงภาษาไทย
- คำกริยาวิเศษณ์ภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่เป็นภาษาถิ่น
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมือง
- คำนามภาษาคำเมืองในอักษรไทย