เห็บ
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
ภาษาไทย[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | เห็บ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | hèp |
| ราชบัณฑิตยสภา | hep | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /hep̚˨˩/(ส) | |
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
จากภาษาไทดั้งเดิม *trepᴰ (“แมงดูดเลือด”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ເຫັບ (เหับ), ภาษาไทลื้อ ᦵᦠᧇ (เหบ), ภาษาไทใหญ่ ႁဵပ်း (เห๊ป) ใน ၸၵ်းႁဵပ်း (จั๊กเห๊ป), ภาษาอาหม 𑜍𑜢𑜆𑜫 (ริป์) ใน 𑜍𑜢𑜆𑜫 𑜍𑜨𑜆𑜫 (ริป์ รอ̂ป์), ภาษาแสก ริ๊บ， ภาษาจ้วง hep, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง hep
คำนาม[แก้ไข]
เห็บ
- ชื่อแมงสัตว์ขาปล้องหลายชนิด หลายสกุล หลายวงศ์ อันดับ Aearina มีขา 8 ขา ลักษณะทั่วไปคล้ายไร แต่ส่วนใหญ่มักโตกว่า และปากมีลักษณะเป็นแท่ง มีหนามโค้งเล็ก ๆ กระจายอยู่รอบปลายปาก แผ่นแข็งของรูหายใจอยู่บริเวณด้านข้างของลำตัวเรียงกันเลยโคนขาคู่ที่ 4 มีทั้งชนิดที่มีผนังลำตัวแข็งและผนังลำตัวอ่อน เป็นตัวเบียนดูดกินเลือดสัตว์ และเป็นพาหะนำโรค เช่น เห็บวัว (Boophilus caudatus Neumann) เห็บสุนัข [Rhipicephalus sanguineus (Latreille.)] ทั้ง 2 ชนิดอยู่ในวงศ์ Ixodidae
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
จากภาษาไทดั้งเดิม *trepᴰ (“น้ำแข็งที่ตกจากฟ้า”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ເຫັບ (เหับ), ภาษาไทลื้อ ᦵᦠᧇ (เหบ), ภาษาไทใหญ่ ႁဵပ်း (เห๊ป) ใน မၢၵ်ႇႁဵပ်း (ม่ากเห๊ป), ภาษาอาหม 𑜍𑜢𑜆𑜫 (ริป์)，ภาษาจ้วงใต้ haet
คำนาม[แก้ไข]
เห็บ